99916

•    powinna odznaczać się tiksotropowością, czyli zdolnością do upłynnienia pod wpływem bodźców mechanicznych

Miarą lepkości jest czas przepływu 500 cm³ zawiesiny przez kalibrowaną rurkę o średnicy 5 mm Czas ten powinien wynosić dla zawiesiny 17-23 sekundy w porównaniu z 13 sekundami dla czystej wody. W celu określenia skuteczności (trwałości) zawiesiny pobieramy jej próbki co 24 godziny i ważymy. Jeśli strata na wadze próbek me przekracza 0,2 kN/m\ to zawiesinę traktujemy jako trwałą, stabilną. Sedymentację wyrażamy procentowo stosunkiem wody wyklarowanej po 24 godzinach z pobranej próbki zawiesiny do objętości tej próbki. Wskaźnik ten nie może przekraczać 5%. Właściwości tiksotropowe zapewniają swobodny przepływ zawiesiny podczas jej pompowania. Z minerałów iłowych przydatnych do wytwarzania zawiesiny najlepsze właściwości wykazują montmorylonity. Iły z tymi minerałami nazywamy bentonitami. Aktywizację iłów można zwiększyć, dodając węglanu sodu (Ns*COj) w ilości 2-4% suchej masy iłowej W celu zwiększenia jej ciężaru właściwego stosuje się dodatki, np. siarczan baru (BaSO^A), tlenek żelaza (Fe203) lub siarczek ołowiu (PbS).

W przekopach szczelinowych wypełnionych cieczą tiksotropowe wykonujemy ściany betonowe lub żelbetowe metodą betonowania podwodnego bądź pogrążania gotowych elementów prefabrykowanych. Stwierdzono, między innymi, że:

•    wykonany w takich warunkach beton ma wymaganą wytrzymałość, a jego szczelność może być wystarczająca bez dodatkowych zabiegów uszczelniających,

•    przyczepność betonu do stali zbrojeniowej lub innych elementów konstrukcji jest wystarczająca, zapewniająca niezbędną jej ciągłość,

•    odkładająca się na ścianach wykopu powłoka iłowa zewnętrznie uszczelnia konstrukcję i może, w sprzyjających warunkach, nawet zastąpić jej izolację.