Kolendowicz$6

= 320,2 cm³.

W =

Potrzebny wskaźnik zginania wg wzoru (11-89) wynosi M. 6500

mR 1.16-17,5

Przyjęto I 240, W, = 354 cm³.

Profil ten jest mniejszy od obliczonego metodą stanów granicznych.

■ Na początku tego punktu zaznaczono, że projektowanie belek na podstawie teorii zginania sprężysto-plastycznego może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy materiał belki ma wyraźną granicę plastyczności. W praktyce odnosi się to do projektowania niektórych konstrukcji stalowych i konstrukcji żelbetowych.

11.11. Ścinanie w belkach

W belkach obciążonych prostopadle do osi występuje moment zginający i siła poprzeczna. Jak wiadomo, w wyniku działania momentu zginającego powstają w przekrojach belek naprężenia normalne a, ściskające i rozciągające, przy czym włókna belki — z wyjątkiem warstwy obojętnej — ulegają skróceniu lub wydłużeniu (rys. 11-89).

■    Siła poprzeczna natomiast, działająca w płaszczyznach dowolnego przekroju, usiłuje ściąć i przesunąć względem siebie poszczególne elementy belki w sposób przedstawiony na rysunku 11-90. Siła ta powoduje powstanie naprężeń stycznych t w płaszczyznach tych przekrojów.

■    Wyobraźmy sobie, że belka składa się np. z trzech poziomych warstw nie połączonych ze sobą. Na skutek zgięcia i nierównomiernego wydłużenia lub skrócenia włókien warstwy te przesuną się względem siebie (rys. 11-91). W belce jednolitej istnieje więc tendencja do poziomego ścięcia wzdłuż takich warstw. Stąd wniosek, że w warstwach poziomych belki występują również naprężenia styczne t. Wniosek ten jest zgodny z twierdzeniem

0    równości odpowiednich naprężeń stycznych (wzór (9-1) i rys. 9-5), z którego wynika, że jeśli w jednej płaszczyźnie występują naprężenia styczne, to w drugiej prostopadłej do niej płaszczyźnie występują również naprężenia styczne o tej samej wartości liczbowej (rys. 11-92). Wystarczy więc wyznaczyć wartości i rozkład naprężeń stycznych w jednej z tych płaszczyzn, gdyż w płaszczyźnie drugiej naprężenia styczne będą takie same.

■    W belce na płaszczyznach nie obciążonych, górnej i dolnej, nie ma naprężeń stycznych. Stąd także wniosek, że w przekrojach pionowych we włóknach skrajnych, górnych

1    dolnych, naprężenia styczne są równe zeru.

Rys. 11-89

Rys. 11 -90

246