Laboratorium Elektroniki cz II 6

210

Otrzymujemy

(. 2R₅^>|R₂,

"‘r rtk^<U2"^{u,)    ,,0}'3)

W celu określenia skuteczności tłumienia sygnału wspólnego przeprowadzimy następujące rozumowanie: w przypadku gdy na obydwu wejściach układu występ_Uje tylko napięcie wspólne (ui = u₂ = u_s), zgodnie ze wzorami (10.12a i b) otrzymujemy następującą sytuację:

u; =u_s,u'₂ =u_s

Wniosek z tej sytuacji jest następujący: wspólne napięcie wejściowe U_s jest prze-noszone ze wzmocnieniem „+1" przez stopień wejściowy. Tym samym tłumienie napięcia wspólnego odbywa się tylko w stopniu wyjściowym, zgodnie z rozważaniami przeprowadzonymi w punkcie 1. Aby określić współczynnik tłumienia sygnału wspólnego, możemy wykorzystać wzory (10.1) i (10.12a i b).

1 1	Ks Kr	+	1 R2 R3 o R1 R«
CMRRU 1+Rs_ + Re Rg Rg			1 + 2^R2 +^R2 ^R3
			R, R,R4

W otrzymanym wzorze (10.14) człon pierwszy jest, oczywiście, współczynnikiem CMRR_W wzmacniacza operacyjnego W3, natomiast człon drugi jest współczynnikiem CMRR'_U rezystorów sprzężenia zwrotnego Porównanie ze wzorem (10.4) prowadzi do wniosku, że wartość współczynnika CMRRu układu z trzema wzmacniaczami operacyjnymi w porównaniu z układami o jednym W.O. jest zwiększona tyle razy, ile wynosi wzmocnienie różnicowe stopnia wejściowego (W1 i W2):

CMRR_u(3) = ju^jcMRR_u(1)    (10.15)

Jest to bardzo istotne spostrzeżenie, gdyż oznacza ono złagodzenie warunków na tolerancje rezystancji i wartość CMRR_W drugiego stopnia.

W podsumowaniu należy stwierdzić, że wzmacniacz przyrządowy, którego budowę oparto na trzech W.O., charakteryzuje się dużym współczynnikiem CMRRu. ^ZWY' kle nie mniejszym od 100 dB, bardzo dużymi, a przy tym jednakowymi rezystancjami wejściowymi i łatwością regulacji wzmocnienia za pomocą jednego rezystora Rg Układ umożliwia uzyskiwanie stabilnej wartości napięciowego wzmocnienia różnicowego, zawartej w niezwykle szerokich granicach od 0,1 do 10⁴ [VA/].

r • I

10.2-2- Realizacja praktyczna układu wzmacniacza przyrządowego*

211

powered by

Mi sio!

Wykorzystanie praktyczne właściwości układu wzmacniacza przyrządowego przedstawionego na rys. 10.3 wymaga sporej dozy doświadczenia, a wiele, wydawałoby się. nieistotnych szczegółów technicznych może całkowicie zniweczyć potencjalnie dobre parametry układu. Układ przedstawiony na rys. 10.4 posłuży nam do omówienia niektórych istotnych problemów. Układ umieszczony wewnątrz prostokąta oznaczonego przerywanymi liniami może być układem zbudowanym z oddzielnych W.o i dyskretnych rezystorów lub być wyspecjalizowanym wzmacniaczem przyrzą

dowym.

1. Połączenie układu wzmacniacza ze źródłem sygnału wzmacnianego jest bardzo istotnym problemem. Pomiędzy każdym z obu przewodów sygnałowych oraz otoczeniem istnieją pasożytnicze pojemności i upływności. Wszelkie niesymetrie tych pasożytniczych stałych czasowych powodują powstawanie dodatkowej,

-u_c<4

Rys. 10.4. Schemat praktyczny wzmacniacza przyrządowego