nym stopniu sprzeczne. Chodzi więc o to, żeby je przedstawić w taki sposób, ab) każdy klient znalazł to. co go interesuje. Konieczny jest zatem kompromis.
Środkami polityki promocyjnej są także: dostosowany do potrzeb klienta czas ot cia banków, wyposażenie banku ułatwiające obsługę klienta itp.
Nie mniej istotne są działania mające na celu systematyczne komunikowanie się z otoczeniem w celu zwiększenia atrakcyjności oferowanego produktu i zainteresowania nim.
Narzędzia komunikacji banku z otoczeniem można usystematyzować w kilka gru
1) oddziaływanie na klienta przez odpowiednią reklartię (foldery, ulotki dla szczególnych usług, różnego typu komunikaty wyjaśniające istotę produktu),
2) odpowiednia lokalizacja punktu sprzedaży, wystrój wnętrza, fachowa obsługa klienta, lokalny sponsoring.
3) działanie centrali, która powinna dbać o wizerunek banku jako całości. prowa-l dzić działania public relations, a także pozyskiwać sponsorów.
Ogromnie istotna dla promocji banków jest reklama produktów bankowych. Reklama jest płatną, bezosobową formą prezentacji i popierania sprzedaży produktów^. Celem reklamy banków jest przyciągnięcie nowych klientów i podniesienie lojalności klientów' poprzez budowanie dobrego wizerunku banku, prezentowanie usług oferowanych przez bank, prezentacje nowych produktów bankowych, informowanie o nowych punktach obsługi.
Banki wykorzystują różnorodne nośniki reklamy, a w szczególności plakaty, prasę, radio, TV, Internet, w tym serwisy społecznościowe. Przy podejmowaniu decyzji o wyborze poszczególnych nośników reklamy trzeba brać pod uwagę koszty danej reklamy i wskaźniki potencjalnej efektywności środków reklamy (koszty penetracji, koszty dotarcia do kręgu odbiorców reklamy).
6 W. (Jr/cgorczyk. Marketing bankowy, O W. Brama. Bydgoszcz 2004. s. IHI
Rozdział
4.1.
Oceną działalności banku1 są zainteresowane różne podmioty, które ze szczególną uwagą przyglądają się dwóm aspektom: efektywności działalności banku i ryzyku podejmowanemu przez bank. Analiza efektywności i ryzyka w ujęciu ex post wala ocenić bieżącą kondycję banku oraz daje podstawę do wnioskowania na szłość. Wśród podmiotów zainteresowanych analizą i oceną działalności banku leży wymienić przede wszystkim:
■ organ nadzoru,
■ właścicieli banku,
■ osoby zarządzające bankiem,
■ agencje ratingowe,
■ potencjalnych inwestorów i klientów'.
iażdy z tych podmiotów przywiązuje zróżnicowaną wagę do efektywności i ryzyka działalności prowadzonej przez bank. wykorzystując przy tym różne metody Jemeny jego działalności. Ocena efektywności jest dokonywana zarówno w oparciu
0 metody wskaźnikowe, jak i bardziej zaawansowane metody controllingowe. Oceny skali ryzyka zaś dokonuje się głównie w oparciu o metody przedstawione w części IV podręcznika. Źródłem informacji do przygotowania oceny są sprawozdania finansowe banku udostępniane m.in. nadzorowi i inwestorom.
Ocena działalności banku nic może być przeprowadzana w oderwaniu od otoczenia, w którym bank funkcjonuje. Otoczenie warunkuje bowiem możliwości działania
1 często weryfikuje zamierzenia banku określone w planach strategicznych.
,lruJnln,n> i banku. to Htinknwoić. Podrfcmik oka
Szerzej: M. Iwanie/-Dmukitoikii. AmtlUti I Jemu ki, iw