lastscan143

gwarancje instytucji z krajów trzecich. Proces podejmowania decyzji o wielko<ci zaangażowania w danym kraju powinien uwzględniać następujące elementy:

I) na podstawie ratingu danego kraju można ustalić limity, obejmujące łącz zaangażowanie: kredytowe, udzielone poręczenia i gwarancje;

2} konieczna jest bieżąca analiza sytuacji w danym kraju i śledzenie jego ratin w zależności od poprawy lub pogorszenia można ustalać nowe wielkości limit

3)    należy dążyć do odpowiedniej dywersyfikacji kredytobiorców w danym kraju

z punktu widzenia ich rodzaju (instytucje rządowe, kredytobiorcy prywatni branży, czasu zaangażowania itp.;    t

4)    limity zaangażowania w danym kraju powinny być ustalane w zależności od rodzaju zaangażowania banku; gdy punkt ciężkości przypada na działalność krótkookresową, tj. finansowanie handlu zagranicznego, transakcje między bankowe, limity zaangażowania mogą być stosunkowo wysokie, bazujące na ratingu krótkookresowym, natomiast przy koncentracji na finansowaniu średnio-i długookresowym zaangażowanie jest celowe, jeśli sytuacja w danym kraju jest stabilna nie tylko w krótkim okresie; limity powinny być ustalane na niższym poziomie, a marża na wyższym poziomie, odzwierciedlającym zwiększone ryzy- j ko; generalnie jednak lepiej preferować zaangażowanie krótkookresowe;

5)    wielkość limitu na poszczególne kraje powinna pozostawać także w odpowiedniej relacji do kapitału w łasnego i rezerw oraz łącznego zaangażowania zagranicznego tak, aby wystąpienie ryzyka nie było przyczyną istotnego pogorszenia się sytuacji finansowej banku.

Przy zarządzaniu portfelem kredytowym konieczna jest dywersyfikacja zaangażowania zagranicznego na różne kraje, waluty, rodzaje kredytów (finansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych, eksportu) i długości okresu kredytowania. Istotnym elementem, choć nie zmniejszającym rozmiarów ryzyka, jest tworzenie rezerw na pokrycie ewentualnych strat tak. aby nie zachwiały standingiem banku.

Rozdział

yzyko stopy procentowej

5.1.

Pojęcie ryzyka stopy procentowej

ez ryzyko stopy procentowej rozumie się niebezpieczeństwo negatywnego ywu zmian rynkowej stopy procentowej na sytuację finansową banku. Na skutek ^korzystnego kształtowania się rynkowych stóp procentowych mogą zmniejszyć się spodziewane (planowane) przychody banku, może też obniżyć się wynik fman->wy czy wielkość funduszy własnych. Zmiany rynkowej stopy procentowej moj rów nież okazać się korzystne dla banku, co zależy od kierunku tych zmian oraz rei cji między aktywami i pasywami banku. Ryzyko stopy procentowej jest nieodłączni wpisane w działalność banku jako pośrednika finansowego, dokonującego transfo macji terminów, dzięki której to funkcji uzyskuje przychód.

Znaczenie ryzyka stopy procentowej wzrosło od lat 80.. m.in. na skutek zwiększeniu [ się zakresu wahań (volatility) rynkowych stóp procentowych. Kształtowanie się rynkowych stóp procentowych zależy od wielu różnych czynników - sytuacji makroekonomicznej, polityki pieniężnej banku centralnego, rozmiarów deficytu budżetowego, inflacji, relacji między podażą a popytem na pieniądz. Problem ry-^: zyka stopy procentowej jest ściśle związany z niepewnością co do kształtowaniu się rynkowych stóp procentowych w przyszłości. Sytuację tę komplikuje dodatkowo fakt, że w rzeczywistości na rynku finansowym występuje cały kompleks stóp procentowych: stopy procentowe banku centralnego, stopy procentowa na rynku pieniężnym i kapitałowym (zróżnicowane w zależności od centrum finansowego, terminu i waluty), stopy oprocentowania kredytów (zależne od wiarygodności kredytobiorców'), stopy oprocentowania wkładów (różne dla poszczególnych klientów i walut) itp. Wśród rynkowych stóp procentowych podstawową rolę grają stopy referencyjne, np. WIBOR (Wiara!*¹ Inter Bank Offered Hale), czyli średnia sto*

292