M Feld TBM157

157

4.1. Przecinanie prętów walcowanych, ciągnionych, kształtowników oraz blach

Cięcie anodowo-mechaniczne jest uniwersalną metodą cięcia i umożliwia wydajne cięcie zarówno materiałów twardych, jak i miękkich przewodzących prąd elektryczny, przy czym efektywniejsze wyniki cięcia uzyskuje się w przypadku materiałów o wyższych twardościach. Jest to technologia materiałooszczędna, szczególnie ze względu na niewielką szerokość szczeliny cięcia. Przy stosowaniu narzędzia o wysokości 1 mm szerokość szczeliny nie przekracza 1,25 mm.

Chropowatość powierzchni po cięciu anodowo-mechanicznym zmienia się w zależności od parametrów obróbki i od doprowadzenia elektrolitu do strefy cięcia. Jest ona najmniejsza w chwili rozpoczęcia procesu cięcia i zwiększa się w miarę zagłębiania się narzędzia w materiał. W przypadku rezygnacji z maksymalnej wydajności cięcia, chropowatość powierzchni można uzyskać w granicach 1,25 pm.

Jedynym powodem, że ten sposób cięcia jest zaliczany do metod niekonwencjonalnych, jest elektrolit, który w eksploatacji stanowi negatywną cechę tej technologii. Stąd jak dotychczas jest ona stosowana bardzo rzadko.

4.1.2.4. Drążenie, wycinanie i frezowanie elektroerozyjne W obróbce elektroerozyjnej do kształtowania różnych powierzchni stosuje się wyładowania elektryczne w dielektryku. Główne sposoby tej obróbki to drążenie, wycinanie i frezowanie.

Drążenie elektroerozyjne. Znajduje zastosowanie głównie przy produkcji matryc, form i kokili. Wadą tego sposobu obróbki jest kłopotliwe wykonawstwo elektrod, zwłaszcza elektrod kształtowych, i ich zużycie. W większości przypadków stosuje się do obróbki zgrubnej elektrody grafitowe, a do wykańczającej miedziane. W szczególnych przypadkach na elektrody stosuje się wolfram bądź materiały kompozytowe wytworzone metodą spiekania proszków.

W drążeniu elektroerozyjnym dielektryki dzieli się na dwie grupy. Grupę pierwszą stanowią dielektryki na bazie wody dejonizowanej. Nadają się one przede wszystkim do wysoko wydajnej obróbki zgrubnej. Po takiej obróbce powinna nastąpić obróbka wykańczająca w tradycyjnym dielektryku na bazie nafty.

Drążenie elektroerozyjne znalazło również zastosowanie w technologii otworów o średnicach od 0,2 do 3,0 mm.

Wycinanie elektroerozyjne. Jest to sposób obróbki mający do niedawna zastosowanie tylko w produkcji jednostkowej, w tym przede wszystkim do wytwarzania narzędzi. Powodem tego była mała wydajność wynosząca ok. 50 mm²/min usuniętego materiału. Dzisiejsze obrabiarki elektroerozyjne charakteryzują się dużą wydajnością dochodzącą do 300 mm²/min, dzięki wyposażeniu ich w sterowanie numeryczne oraz systemy kontrolne, które nastawiają moc generatora odpowiednio do erodowanej powierzchni.

Tradycyjne drążarki elektroerozyjne zostały zastąpione wycinarkami. Elektrody kształtowe zostały wyparte przez drut. Sterowanie numeryczne ruchami stołu umożliwia przecinanie (wycinanie) dokładnych kształtów. Na tego typu obrabiarkach można uzyskać chropowatość powierzchni przecinanej (wycinanej) do R_a = 0,6 pm, a tolerancję wycinanego kształtu ok. 10 pm.

Na rysunku 4.32 przedstawiono wycinarkę elektroerozyjną a na rys. 4.33 przykłady wykonanych na niej przedmiotów. Elektrodrążenie (wycinanie) jest nowoczesną