M Feld TBM232

232

6. Rodzaje naddatków i czynniki wpływające na ich wielkość

6.2. Obliczenie liczby niezbędnych operacji obróbkowych

Liczbę niezbędnych operacji obróbkowych można określić, ustalając wskaźnik K₀ wymaganego wzrostu dokładności powierzchni w wyniku obróbki

gdzie:    - wartość tolerancji półfabrykatu (półwyrobu), T - wartość tolerancji wy

miaru maksymalnej średnicy zewnętrznej gotowej części.

W przybliżeniu:

-    przy K₀ ^ 10 można stosować 1 operację,

-    przy 10 < K₀ < 50 powinno się stosować 2 operacje,

-    przy K„> 50 powinno się stosować 3 operacje.

6.3. Normatywy naddatków na obróbkę skrawaniem

Dobór właściwych naddatków, zapewniających z jednej strony uzyskanie przedmiotów dobrej jakości bez jakichkolwiek wad materiałowych, z drugiej zaś strony gwarantujących jak najmniejsze zużycie materiału, jest zagadnieniem trudnym, niemniej należącym do podstawowych zadań technologa.

W produkcji jednostkowej i małoseryjnej dla wyrobów, dla których półfabrykatami są odlewy lub odkuwki, przyjmuje się naddatki z Polskich Norm, podających całkowity naddatek na obróbkę (patrz rozdz. 3). Dla półfabrykatów hutniczych, np. prętów walcowanych, technolodzy opracowują normatywy zakładowe, branżowe i ujmują je w odpowiednich tablicach lub rejestrują w komputerze. Przykładowo naddatki takie dla obróbki powierzchni zewnętrznych walcowych, otworów, powierzchni czołowych i powierzchni płaskich przedstawiono w tabl. 6.1 -^6.4.

W produkcji wielkoseryjnej i masowej naddatki powinny być ustalone metodą analityczno-obl iczeniową. Kolejność postępowania w takim przypadku powinna być następująca:

1.    Obliczenie wskaźnika wymaganego wzrostu dokładności K_a na podstawie tolerancji wymiaru półfabrykatu i wartości tolerancji wymiaru końcowego danej powierzchni.

2.    Na podstawie wskaźnika K₀ i warunków produkcyjnych ustalenie liczby operacji, zabiegów lub przejść obróbkowych, w celu osiągnięcia wymaganej dokładności i jakości powierzchni, i na tej podstawie ustalenie liczby i rodzajów naddatków.