W rzeczywistości śruba napędowa umieszczona nu tu lic pracuje w szczególnych wiuiin kuch, wytworzonych na skutek wpływu kadłuba i pracy samej śruby. Wpływ pracy śmby wyraża się powstawaniem obszarów podciśnienia przed śrubi| i nadciśnienia za nią. Wpływ kadłuba zaś to ruch masy wody porywanej ruchem statku (p. 2.1.2). Masa wody pi ze mieszczająca się zgodnie z kierunkiem ruchu statku w okolicy rufy nosi nazwę strumieniu nadążającego. Prędkość strumienia nadążającego jest mniejsza od prędkości statku. Droga, jaką przebywa śruba w czasie jednego obrotu, jest mniejsza od skoku śruby i nazywa mii, posuwem śruby. Różnica drogi zwie się poślizgiem śruby. Zależność tę można więc przed stawić następująco:
(2.32)
(2.33)
gdzie:
h, poślizg [m],
II skok [m],
li posuw [m].
Prędkość postępową śruby wobec tego można wyrazić zależnością:
= nhp
gilzie \’r prędkość postępowa śruby [m/s].
Prędkość postępową śruby można wyrazić także różnicą prędkości statku i prędkości strumienia nadążającego:
(2.34)
vp=v-c
gd/ic:
c prędkość statku względem wody [m/s],
i prędkość strumienia nadążającego [m/s].
Stosunek prędkości statku do prędkości strumienia nadążającego nazywa się współczynnikiem strumienia nadążającego:
(2.35)
gilzie iv współczynnik strumienia nadążającego.
Przekształcenie zależności (2.35) i podstawienie jej do (2.34) daje trzeci wzór na prędkość postępową śruby:
vp= v(l-w) (2.36)
v(l-w)
(2.37)
Kolejne podstawienie zależności (2.36) do (2.33) i dalej do (2.32) umożliwia wyznaczenie równania poślizgu śruby:
hs = H -
Przybliżone wartości współczynników strumienia nadążającego można wyliczyć z następujących wzorów:
—dla statków jednośrubowych:
w = 0,505 - 0,05 (Taylor) (2.38)
w = - 0,24 + 0,755 (SchifTbaukalender) (2.40)
itl'< siników dwuśrubowych:
(2.39)
w - 0,555 - 0,20 (Taylor)
przybliżoną wielkością współczynnika strumienia nadążającego, można »VVI*• u* poślizg śruby według zależności (2.37), posuw śruby według zależności
__i pi> .11 m . postępową śruby według zależności (2.33) i (2.36) oraz prędkość strumie-
ego według zależności (2.34) lub (2.35).
Mrkpoiuiuuno na wstępie p. 2.2.1, w celu utrzymania prędkości konieczne jest przyło-(ii., ilati.u lukiei siły, która zrównoważy wielkość oporu całkowitego. Zadanie wytwo-lll> upoi /ywii na śrubie napędowej, skoro zaś ta pracuje w warunkach szczególnych, iii.i silą musi być większa od oporu całkowitego o tyle, by pokonać wpływ obszaru ^llaiii.i powsiaiąccgo przed śrubą. Wytworzona siła nazywa się naporem śruby, a jej fcituii . /n.i do pokonania podciśnienia nosi miano siły ssania. Wymienione wielkości |i iui»iępi(jąca zależność:
(2.42)
T = R +AT
g«|i..i niby | ki i |, | N|, Upi.i sl.ili.il |k(i|, |N|, Silit m>.llll.l | k( i |, | N].
Ilu....... siły ssania do naporu śruby nosi miano współczynnika ssania t:
t =
AT
(2.43)
........./ yiiiiik ssania zależy przede wszystkim od kształtów kadłuba, a przybliżonąjego
■fc tliu/nn okieślić z następujących wzorów: t dl.i siników jcdnośrubowych
(2.44)
/ = (1,57-2,3 — + 1,55 ) w a
ill.i ..i.lików dwuśrubowych
r
/ = (1,67 -2,3 —+ 1,5) w a
(2.45)
h spili. /ynnik ssania śruby, m spi.li /ynnik pcłnotliwości wodnicy, a ■•pul* /ynnik pcłnotliwości kadłuba, a sp. .li ynnik strumienia nadążającego.
[ m«pnitii|ig przybliżoną wartością współczynnika ssania, można przekształcając zależ-fet> i 1 Uli podstawiając ją do (2.42) otrzymać wzór na napór śruby:
(2.46)
7 =
R
1 -/
45