mechanika1 (podrecznik)9

80

działania siły P oraz linię działania siły S₂ z linią działania siły S_y Przez punkty przecięcia się tych sił przechodzi prosta Culmanna. Stosując poznaną już metodę Culmanna. (rozdział 2.5) wyznaczamy siły S_L, S₂, S₂ (rys. 2.79). W wyniku otrzymaliśmy siłę ściskającą S_l w pręcie dolnym, siłę rozciągającą S₃ w pręcie górnym i siłę rozciągającą S₂ w krzyżulcu.

Rys. 2.79

Rys. 2.80

Gdy dana jest kratownica (jak na rys. 2.80), w której występuje więcej niż jedna siła zewnętrzna po rozpatrywanej stronie przekroju, wówczas należy najpierw wyznaczyć wypadkową tych sił zewnętrznych, tzn. wyznaczyć moduł, kierunek i linię działania siły wypadkowej, sprowadzając w ten sposób zadania do poprzednio omówionego przykładu.

Rys. 2.8la

Przykłady

1. Na kratownicę podaną na rysunku 2.8 la działają siły P_i = 1 T, P₂ = P₃ = 2 T i = 3 T. Określić siły wewnętrzne w prętach metodą wydzielania węzłów i metodą Bowe’a-Cremony.

Rozwiązanie

Sprawdzamy, czy kratownica jest statycznie wyznaczalna. Liczba węzłów w = 6, liczba ■ prętów p = 9 i liczby te spełniają zależność 2.21, a więc kratownica jest statycznie wyznaczalna.

Rys. 2.81 b