Metoda Iteracji Odwrotnej

function [u,lambda,it] =10 (A, xQ, e) %funkcja pobiera macierz A początkowy wektor przybliżeń x0 i ograniczenie dokładności rozwiązania(u i lambda) e

A=A^A(- ); %tworzenie macierzy odwrotnej

c=sqrt(dot(x0,x0)); %cbliczenie długości wektora xQ

u0=x0/c; %norrr.alizacja wektora przybliżeń

it=G; %początkowa wartość licznika iteracji

el=l; %przypisanie początkowych wartości warunku zbieżności procesu dla lambda (el) i u (eu) gwarantujące wejście dc pętli eu=l;

lambda0= ; %przypisanie początkowej wartości lambdaO, które będzie słyżyło jako lambda z poprzeniej iteracji

Hwhile el>e && eu>e %pętla iteracyjna sprawdzająca warunki zbieżności dla lambda i u

x=A*uQ; %obliczanie wektora własnego macierzy A lambda=u0'*x; %obliczanie max wartości własnej macierzy A c=sqrt(dot(x,x)); %obliczenie długości wektora x u=x/c; %normalizacja wektora własnego

el=abs(lambda-lambdaO)/lambda; %obliczanie błędu względnego z lambdy (warunek zbieżności dla lambda) eu=sqrt(dot((u-uO),(u-uO))); %cbliczanie normy dla różnicy wektorów u i uO (warunek zbieżności dla lambda) it=it+L; %zwiek3zenie licznika iteracji

H if it>20C %sprawdzenie ograniczenia liczby iteracji disp('proces rozbieżny’); break; %przerwanie działania pętli

end

lambdaO=lambda; %przypisanie wartości lambda obliczonej w danej iteracji jako wartość z iteracji poprzedniej u0=u; %przypisanie wektora u obliczonego w danej iteracji jako wektora z iteracji poprzedniej

end

lambda=l/lambda; %lambda dla macierzy odwrotnej (ze wzoru) x=u; end