czasochłonne, a w wielu przypadkach niemożliwe
- pacjenci mogą zapisywać wartości ciśnienia faktycznie niezmierzonego
- u niektórych pacjentów SBPM mogą wzbudzić obawy, i mogą się oni obsesyjnie zainteresować ciśnieniem krwi
- większość automatycznych aparatów dostępnych do SBPM nie została właściwie sprawdzona albo okazała się niedokładna
- nie ma danych, na podstawie których można byłoby określić miejsce SBPM we współczesnej praktyce klinicznej.
• Powinno się zalecać kupowanie tylko takich aparatów, które zostały poddane niezależnej walidacji (posiadają odpowiedni certyfikat).
• Zaleca się używanie aparatów mierzących ciśnienie na ramieniu i dających możliwość magazynowania, przesyłania lub drukowania wyników.
• Do aparatów nadgarstkowych należy podchodzić z rezerwą. Nie zaleca się stosowania aparatów mierzących ciśnienie na palcu.
• Dla pacjentów z zaburzeniami rytmu serca właściwsze mogą być aparaty obsługiwane ręcznie, oparte na technice osłuchowej.
• Wskazania kliniczne do SBPM dopiero się wyłaniają. SBPM może być przydatne między innymi:
- w długoterminowej obserwacji pacjentów z "nadciśnieniem białego fartucha" (jako alternatywa dla ABPM)
- w prowadzeniu farmakoterapii przeciwnadciśnieniowej
- w monitorowaniu ciśnienia krwi u osób w podeszłym wieku, kobiet w ciąży i u chorych na cukrzycę
- w przypadku opornego nadciśnienia tętniczego
- w celu poprawy przestrzegania przez pacjenta zaleceń dotyczących leczenia
- do oceny rokowania.
• W okresie ustalania rozpoznania i rozpoczynania leczenia powinno się wykonywać SBPM rano i wieczorem przez tydzień w określonych godzinach (między 6.00 a 9.00 i 18.00 a 21.00), a w przypadku długoterminowej obserwacji należy powtarzać takie podwójne pomiary przez tydzień co 3 miesiące i odrzucać wyniki uzyskane pierwszego dnia.
• Za górną granicę normy w SBPM przyjmuje się 135/85 mm Hg.
12