• U osób w podeszłym wieku może występować duża zmienność ciśnienia krwi, z okresami hipotonii naprzemiennie z nadciśnieniem tętniczym rejestrowanym w ABPM. Taki profil ciśnienia krwi często wskazuje na niewydolność układu wegetatywnego, a jego wykrycie pozwala dopasować leczenie do wahań ciśnienia i dzięki temu uniknąć między innymi hipotonii.
• U osób w podeszłym wieku częściej niż u osób młodszych występuje zjawisko białego fartucha.
• Również częściej występuje hipotonia ortostatyczna. Ponieważ może ona współistnieć z podwyższonym ciśnieniem krwi w pozycji leżącej i siedzącej, ważne jest zmierzenie ciśnienia w tych pozycjach oraz w pozycji stojącej podczas pierwszego badania pacjenta i później okresowo, jeśli przyjmuje on leki wywołujące hipotonię ortostatyczną(np. diuretyki, neuroleptyki, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne).
• U niektórych osób w podeszłym wieku występuje dość znaczne, niekiedy objawowe obniżenie ciśnienia krwi pojedzeniu. Hipotonię poposiłkową można rozpoznać ostatecznie tylko poprzez pomiary ciśnienia krwi w pozycji stojącej, po posiłku lub za pomocą ABPM.
1.5. Pomiary u osób z zaburzeniami rytmu serca
• W przypadku niemiarowego rytmu serca występują duże wahania ciśnienia krwi z uderzenia na uderzenie. W arytmiach takich jak migotanie przedsionków objętość wyrzutowa i w konsekwencji ciśnienie krwi zmienia się w zależności od czasu, jaki upływa od poprzedzającego uderzenia serca. Ponadto w takich okolicznościach nie ma powszechnie przyjętej metody określania pojawienia się i zaniknięcia tonów Korotkowa: niektórzy lekarze odczytują ciśnienie skurczowe u pacjentów z arytmią w chwili pojawienia się pierwszego tonu, a inni - gdy dźwięki są ciągle słyszalne. Podobny problem istnieje przy interpretacji ciśnienia rozkurczowego. Jeśli pojawienie się tonów i całkowite ich zaniknięcie przyjmuje się odpowiednio za ciśnienie skurczowe i rozkurczowe, to prawdopodobnie ciśnienie skurczowe będzie zawyżone, a rozkurczowe zaniżone. Niezależnie od tego jakie się przyjmie wytyczne, to ciśnienie krwi zmierzone u osoby z migotaniem przedsionków, szczególnie gdy rytm komorowy jest bardzo niemiarowy, będzie w najlepszym wypadku grubym oszacowaniem, którego przydatność być może da się poprawić tylko poprzez wielokrotne pomiary lub bezpośredni pomiar wewnątrztętniczy. Ponieważ w metodzie oscylometrycznej pomiar ciśnienia krwi zależy od płynnego przechodzenia kolejnych fal ciśnienia, to metodą tą nie zawsze można zmierzyć ciśnienie krwi u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, takimi jak migotanie przedsionków. Ciśnienie w mankiecie powinno się obniżać nie szybciej niż o 2 mm Hg na jedno uderzenie serca. Ze względu na wahania ciśnienia krwi z uderzenia na uderzenie konieczne bywa powtarzanie pomiaru.
5