Wprowadzenie anionów wodorotlenkowych (przez dodanie roztworu mocnej'zasady) zaburza stan równowagi i przesuwa go w stronę anionu EO~. Jest to spowodowane przez:
1. przesuniecie stanu równowagi dysocjacji zasadowej w stronę związku EOH ze względu na nadmiar anionów OH",
2. przesuniecie stanu równowagi dysocjacji kwasowej w stronę tworzenia jonów H+ (a tym samym EO"). Jony H+ tworzą z anionami OH" cząsteczki wody i są usuwane z roztworu.
W roztworze trudno rozpuszczalnego wodorotlenku glinu ustala się równowaga między stałym i rozpuszczonym wodorotlenkiem glinu:
Istnieją też stany równowagi między rozpuszczonym wodorotlenkiem glinu i produktami jego wielostopniowej dysocjacji kwasowej i zasadowej. Uwzględniąjąc dodatkowo zdolność cząsteczki wodorotlenku glinu do tworzenia jonów kompleksowych, schemat stanów równowagowych przedstawia się następująco:
H2AIO3 + H"q
HAlOij" + 2H+q
Podobnie można przedstawić procesy równowagowe w 1'oztworach innych amfoterycznych wodorotlenków, np. Sn(OH)2, Pb(OH)2, CrlOHu. Fe(OH),, Fc(OH)3, Cu(OH)2, Zn(OH)2.
Charakterystyka wodorotlenków metali
Wodorotlenki metali są ciałami stałymi, różniącymi się rozpuszczalności w wodzie. Na tej podstawie dzielimy je na:
Dobrze rozpuszczalne |
Słabo rozpuszczalne |
Trudno rozpuszczalne |
np. NaOH, KOH, Ba(0H)2 |
np. Mg(0H)2, Ca{0H)2 |
np. Be(OH),, AI{0H)3 |
Pierwiastki - borowce
Wodorotlenki mogą wykazywać właściwości zasadowe lub amfoteryc:-ne. Zasadowe reagują tylko z kwasami, dając jako produkty odpowiedni sól i wodę. Wodorotlenki, które w roztworach wodnych są zasadami dysocjują, odszczepiając jony OH". Sumaryczny proces całkowitej dyso-cjacji przedstawia równanie:
E(OH)n-» En+ + nOI-I"
226