Obraz1 4

52 Epos o Gilgomeszu (tabl. XI)

[wyplatający kosze] przyniósł swój [...],

[...]

dziecko [przy]niosło smołę, biedak przyniósł to, co potrzebne [...].

Kolumna 2.

Piątego dnia nakreśliłem kształt jego kadłuba:

1    ikuw jego powierzchnia, 10 prętóws⁰ wysokie jego ściany, dziesięciu prętom odpowiada brzeg jego górnej części.

Położyłem jego (wewnętrzną (?)) strukturę, zarysowałem ją. Zaopatrzyłem go w sześć pokładów,

podzieliłem siedmiokrotnie,

jego część środkową podzieliłem dziewięciokrotnie.

Kołki wodne (?) wbiłem w jego środek.

Zatroszczyłem się o wiosła, załadowałem sprzęt potrzebny.

6 SARs¹ asfaltu wlałem do pieca,

3 SAR smoły [także umieściłem] w środku,

3 SAR oleju przynieśli tragarze koszy oprócz jednego SAR zużytego na ofiarę (?),

2    SAR, [które] przyniósł sternik.

Dla ludzi woły szlachtowałem, codziennie zabijałem owce dobrego gatunku, piwo słodzone, dobre piwo, olej i wino [pili] jak wodę z rzeki,

święto czynili jak święto noworoczne.

Otwo[rzyłem ...] olej do namaszczania, przyłożyłem swą rękę. [Siódmego dnia] o zachodzie słońca statek był gotów,

[ale spuszczenie go na wodę] było trudne.

[...]

[Wszystko, co miałem], załadowałem na niego, wszystko, co miałem, załadowałem na niego - srebro, wszystko, co miałem, załadowałem na niego - złoto, wszystko, [co miałem], załadowałem na niego - nasienie życia całego. Kazałem wstąpić na niego całej mojej rodzinie i krewnym, wprowadziłem bydło i zwierzęta polne, rzemieślników wszystkich (cechów).

49 i iku = 3600 m² = 0,4 hektara.

5° Około 6 m.

5> SAR - sumeryjski liczebnik 3 600; brak określenia jednostki.

Szamasz określił mi termin:

«Rankiem ciasto, wieczorem deszcz pszenicy na was opadnie, wstąp [wówczas] do wnętrza statku i zamknij jego wejście». Oznaczony termin nadszedł.

Rankiem ciasto, wieczorem deszcz pszenicy spadł.

Wygląd pogody obserwowałem, pełen obaw przyglądałem się pogodzie, wstąpiłem na statek i zamknąłem jego wejście.

Sternikowi, zamykającemu (wejście statku), Puzur-Amurrowis², dałem ten pałac wraz z wyposażeniem.

Gdy rankiem zaczęło się rozjaśniać, znad horyzontu wypełzła czarna chmura, w jej wnętrzu grzmiał Adad,

Szułlat i Hanisz53 szły na przedzie, idąc jako heroldowie przez górę i kraj.

Erragals4 wyrwał kołki (do cumowania (?)),

Ninurta szedł, prowadząc spiętrzony przypływ.

Anunnaki podnieśli pochodnie, by płomieniami ich rozjaśnić kraj.

(Przejmująca) cisza Adada pokryła niebo, wszystko, co było jasnością, obracając w ciemność.

[Rozległy] kraj rozpadł się jak garnek,

cały dzień wiatr południowy niosący burzę [huczał],

szybko wiał [...].

Kolumna 3.

Jak wałka przeszły nad [ludźmi wody],

jeden nie widział drugiego,

nie byli rozpoznawalni ludzie w deszczu.

(Nawet) bogowie byli przerażeni potopem, cofając się, wstąpili do nieba Anu.

Bogowie jak psy przykucnęli, skuleni, na zewnątrz.

Isztar krzyczała jak kobieta rodząca, słodkogłosa Pani Bogów skarżyła się:

«Oby w glinę obrócił się każdy dzień, 5* W niektórych wersjach występuje imię Puzur-Enlil.

53    Szullat i Hanisz - bogowie posłańcy.

54    Jedno z bóstw świata podziemnego.