Obraz2

Obraz2



■Im


1 U2


Aleksander W. Nocuń, oei<.y o^mayaiaM


i


■■Ił


•if: *


. > i i


h

w

■n


•Ń

i=ij

i


—    Utrzymaj naturalną i odprężoną postawę, wskazującą nu twoje zainteresowanie.

—    Używaj naturalnych gestów, komunikujących zamierzone przez ciebie przekazy.

—Obserwuj oznaki ze strony klienta, lub zażądaj odpowiedzi, która potwierdzi lub zaprzeczy, że parafraza jest trafna i pomocna w poprawieniu rozumienia.    -

—    Odczytuj cały komunikat: uczucia wyrażone wprost, uczu-. cia wyrażone niewerbalnie, za pomocą ciała, a także — U-cść.

" — Dobierz mieszaninę treści i uczuć, najlepiej dostosowaną do tego by osiągnąć' rozumienie na tym etapie procesu pomagania.    . ir

—    Śledź uważnie tematy oraz tony emocjonalne w wypowiedzi rozmówcy.

—Spostrzegaj zdania lub gesty, które implikują uczucia. Lekcja Brammera, której udziela on doradcom, wyraźnie — naszym zdaniem — wskazuje na to, że w procesach czy to symulacyjnego, czy superwizyjnego kształcenia umiejętności nic jest wystarczające stosowanie w informacji zwrotnej wystandary-zowanych kryteriów wykonania zadania, które służą odbiorcy do . poznania względnie zobiektywizowanej opinii o umiejętnościach, jakie zademonstrował. Powinien on mieć także możliwość poznania spontanicznych i zindywidualizowanych reakcji na swój sposób wywiązywania się z roli doradcy. Przecież to działanie w rzeczywistości wywołuje spontaniczne i zindywidualizowane skutki u różnych klientów. Pouczającym doświadczeniem w zakresie rozpoznawania i stosowania umiejętności poradniczych może być ćwiczenie nr 6.2 zamieszczone na końcu tego rozdziału.

Mediacja

Wspomniane już na początku tego rozdziału utożsamianie mediacji z pracą socjalną w ogóle, jakkolwiek inspirujące do myśle-• nia o godności i prawic do samostanowienia klientów, utrudniałoby określenie roli pracownika socjalnego jako mediatora i jegoj umiejętności przydatnych do interweniowania w przypadkach kon-| krotnych konfliktów, jakie powstają między jego klientami a ichiN otoczeniem społecznym. W codziennej praktyce pracy socjalnej^ bardziej przydatne jest węższe rozumienie mediacji. „Mediacja pisze S. Chandler (1985, s. 348) — zawsze związana jest-z.uczei|


f

j * t:

ii


stnictwem dwu stron w konllikcic. Jest zorientowana na rozwiązanie określonych problemów i planowana jako proces krótkotrwały. Na ogól w sporze najważniejsze są zagadnienia sprawiedliwości i uczciwości, a środki zaradcze są ściśle związane z prawami, jakie każda ze stron przyznaje drugiej. Konflikt w mediacji jest postrzegany nic jako coś negatywnego, ale jako usankcjonowane narzędzie osiągania zmian indywidualnych i społecznych. Odpowiedzialność za skutki procesu zawsze spoczywa na stronach konfliktu”. Uzupełniając charakterystykę mediacji należy podkreślić, że może być ona prowadzona tylko przez osobę, którą akceptują obie strony konfliktu. Tak rozumiana mediacja w pracy socjalnej stanowi zatem tylko jedną z icchnik wspomagających jej klientów w usprawnianiu czy odzyskiwaniu zdolności do satysfakcjonującego funkcjonowania w środowisku społecznym. Ma ona jednak pewną wspólną cechę z innymi technikami pracy socjalnej. Jest nią rozwiązywanie problemów, ponieważ konflikty zawsze są rodzajem problemów, na które natykają się ludzie w dążeniu do swoich celów.

Proces mediacyjny jest zatem tożsamy z procesem rozwiązywania.problemów i wymaga od mediatora odpowiednich umiejętności. '. Jednak szczególna charakterystyka „trójkątnych interakcji" w tym ■procesie wymaga szczególnej jego organizacji. Procedura postępowania mediacyjnego, którą poniżej proponujemy jest zaadaptowana z doświadczeń amerykańskiej pracy .socjalnej (wg J. Bladcs, za Zastrow, 1992, s. 513).

1.    Rozpoczęcie mediacji. Mediator stara się rozpoznać najbardziej dolegliwe dla obu stron sprawy, ich stosunek względem siebie i gotowość do wykorzystania mediacji. Zdecydowany brak zgody choćby jednej strony na włączenie się w spór mediatora wyklucza możliwość zastosowania mediacji. W sytuacji wahania jednej lub obu stron mediator przedstawia alternatywę, którą zwykle będzie długa i kosztowna dla obu stron rozprawa sądowa. Na tym etapie

i przedstawiane są podstawowe zasady mediacji (np. oddzielne nara-' dy mediatora z każdą ze stron: równe prawo głosu dla obu stron, określony czas na spotkania mediacyjne, poufność). Strony konfliktu muszą znać te zasady przed zaakceptowaniem mediatora.

2.    Definicja konfliktu. Obie strony przy pomocy mediatora ; określają obszary zgody i niezgody. Mediator na tym etapie może ' żądać informacji dotyczących przeszłych i obecnych stosunków : pomiędzy stronami.

.3. Negocjacje. Po ustaleniu spraw stanowiących konflikt i zdo-


■M— ti ■■■ ■


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obraz4 82 Aleksander W. Nocuń, Jerzy Szmagalski Rozwiązywanie problemów 83 Procedura Polya bardzo w
Obraz1 180 Aleksander W. Nocuń. Jerzy Szmngalski — uczuć. jcsl l« potrzeba utrzymywania satysfakcjo
Polska Akademia Nauk Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra BirkenmajerówKarolina
Obraz6 l/an/c ( /cza, coi/z/cn/i/c /((/zic //////cry/if : </> iz/.nła/acZ, c/omacZ ^ymy //>
Obraz2 5 Otapescript page 254 1: iow-up activity: If students find the idea of smart clothes -ter
F00574 017 u004 CrCI = 186 x (creatinine in umol/l/88.4) ’IM x (Age in yrs)117(0 x (0.742 if female)
u im U2 M UeM Ul M U2 M Ue
!m« "»h .W im inHniii ■Ififfi i: .■X w r U I w# v,lluv1 Mun
Obraz09 •    ł*i / im Im»<. No/wisko. Grupa 1
Obraz2 2 IM
Obraz8 i im;
Obraz4 2 IM fart wyto* ni/ MU wydMfców budżetowych )est to efekt dzufc-tot toMitoila budżetowego W«
Obraz 2 im. Hugona Kołłątaja .ikuwio OzieKanai Wvii’i?»h? Salnicrr-^BnoHiiwnep) 31-120 Krak.?
Obraz?9 IM Podrumy dydaktyki ogólnej Proce* nautzmkwttenki się    IM Wiączeme tych no

więcej podobnych podstron