Obraz5

ps. *sbpati ale: *Sbpję ^ *sbpl’ę ^ ross^pTu, poi. śpię *ljubiti    *ljubję    ^    *l’ubl’Q    ^    lubl’u,    lubię

*loviti    *lovję    ^    *IovI’q    ^    lovl’u    łowię

*zembnbjb    *zemja    ^    *zeml’a    ^    zeml’a    ziemia

W języku polskim zachowała się pewna ilość reliktów z / epen-tetycznym, np.: bluszcz, bluzgać, budowla, grobla, kropla, niemowlę, pluć.

§ 78. Późnoprasłowiański system spółgłoskowy. W wyniku zmian przedstawionych w §§ 69—77 wykształcił się nowy, późnoprasłowiański system spółgłoskowy:

		Zwarte	Szczelinowe	Zwarto-szczelinowe	Sonome
Wargowe	tw.	P b	V		m
	m.	P’ b’	v’		m’
Zębowe	tw.	t d	s z		r 1 n
	m.	V d’	Ś’ ż’	c’ 3’ ć’	r’ 1’ n’
Welame	tw.	k g	X
	m.

W systemie tym istniały fonemy:

1)    t w a r d e p, b, m, t, d, s, z, r, l, n, k, g, x oraz

2)    miękkie p \ b\ v', m \ t\ d\ ś\ z\ c’, j\ ć’, r \ V, n \ które powstały w wyniku palatalizacji welarnych k, g, x oraz w wyniku oddziaływania/ na spółgłoski twarde (por. § 74—77).

Fonemy twarde (z wyjątkiem k, g, x) występowały w dwóch wariantach kombinatorycznych uzależnionych od jakości następujących po nich samogłosek. Przed samogłoskami tylnymi były one wymawiane twardo, a w położeniu przed samogłoskami przednimi ulegały lekkiemu zmiękczeniu.

System ten został odziedziczony przez język polski, w którym ulegał dalszym przekształceniom.

Literatura:

. KłGr: Rozdz. Fonetyka, § 43, s. 129. 1. Kur: Cz. II. Rozdz. II, § 1, s. 85—87. * Rosp: Cz. I, § 64—69.

- Słoński: § 32.

: Wiecz: § 24—27.

67