Obraz1

Cechuje ją ilościowy rozwój poradni

. , v. ; ' różnorodności. W niektórych krajach powstaje sieć po-^:    radnictwa państwowego lub też w znacznym stopniu fi- .

(lansowanego przez sektor państwowy..

' ...    "~T—'• •

Z-__1:_rfśBewi

w* «•« »■* ,    •

- jąceze służbami prewencyjnymi (24, s. 464—92; 53).;* Proces instytucjonalizowania się. poradnictwa naj-wcześniej wystąpił w Stanach Zjednoczonych, w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Austrii, a następnie we Francji i innych krajach, przyjmując jako punkt odniesienia' poradnictwo wychowawczo-zawodowe i małżeńsko--rodzinne. Jego ilościowy i jakościowy rozwój odbywa' się. w dwóch fazach. Faza pierwsza przypada na lata dwudzieste. Poradnictwo częściej inicjowane jest przez . .    stowarzyszenia niż organy władzy państwowej. 'Dyspo-

nu je we wszystkich swoich zakresach nielicznymi-pla-

\    ‘‘V- ^Aurl/oml i rtcrnrltnmi liorloli*ł\rnrrry\rmi -I**ił7.fl

Podstawą takiego stwierdzenia są dane zamieszczone . W pracy The Organisation oj Educational and Voca-lional Gnidance (131). Dane te oparte są na sprawozdaniach z ankiety, na którą odpowiedziały 73 kraje. 55% państw posiadało rozwinięty system poradnictwa. Pozostałe wkraczały w fazę eksperymentów. Następnym źródłem są prace R. A. Skidmore (155) R. C. William-sona (182) i G. Rucąuoy (146), w których omówiony został historyczny rys poradnictwa małżeńskiego i ro-•« -    ' dzinnego. Autorzy wyróżniają dwie tendencje w kształ

towaniu się poradnictwa małżeńskiego; medyczno-sek-suologiczną, która cechowała w dwudziestoleciu międzywojennym poradnictwo austriackie i niemieckie, i tendencję psychospołeczną uwzględnianą w porad-' nictwie amerykańskim i angielskim.

' W ' wyodrębniającym się poradnictwie proces usamodzielniania się od tradycyjnych zawodów parających się. dotąd doradztwem był dość powolny. Następował jako wzmacnianie poradniczej funkcji lekarza, prawnika, a także nauczyciela przy równoczesnym ograniczeniu innych funkcji i łączących się z tym czynności.

W powstawaniu nowego zawodu wielką rolę odgrywały te dziedziny teorii i praktyki, które nie posiadały tradycji, formowały się równocześnie i zajmowały się tą samą problematyką. Należy do nich teoria pracy socjalnej z nowo powstałym zawodem pracownika socjalnego. Czyż nie do niego powinno należeć poradnictwo rodzinne, małżeńskie, a także obejmujące dzieci i młodzież? (160).

Niezwykle ekspansywna i twórcza w tym zakresie była i jest psychologia, dostarczająca w oparciu o teorię narzędzia konieczne w działaniu praktycznym oraz przygotowanego do ich stosowania specjalistę psychologa (180, s. 48).

Zatem w poradnictwie pojawiają się nowe zawody: pracownik socjalny i psycholog, które wrastają w pole działania „mądrego, rozumiejącego wszystko starego wuja, lekarza domowego, duchownego oraz nauczyciela, który znał dobrze sprawy dzieci” (53, s. 13).

W zinstytucjonalizowanym działaniu doradca-psycho-log, pracownik socjalny, a także lekarz — zaczyna występować w zespole specjalistów, pełniąc w nim określoną i wydzieloną funkcję (01, 116, 154). W poradnictwie małżeńskim i rodzinnym może działać „w parze”, aby w układzie relacji uwzględnić inny punkt widzenia, który wynika z odmienności płci (45).

Doradca wyspecjalizowany w określonym zakresie poradnictwa zawodowego, wychowawczego, małżeńskiego i rodzinnego jest najbardziej reprezentatywnym dla poradnictwa jako działalności mającej na celu uzys-

13