Obraz 0

3) Stan współczesny

We współczesnym języku ogólnopolskim w D l.mn. występują trzy końcówki: -ów, -i, ~0.

a)    Końcówkę -ów z dawnych tematów na -u- mają rzeczowniki twardotematowe, np.: domów, panów, stołów oraz niektóre miękko-tematowe, np.: krajów, ojców.

b)    Końcówkę -i z dawnych tematów na -i- ma większość rzeczowników miękkotematowych, niekiedy obocznie z -ów, np.: dni, koni, pisarzy // pisarzów.

c)    Końcówkę zerową w miejsce -b, -b dawnych tematów na-o-, -jo-, -en- mają:

-    niektóre rzeczowniki oznaczające nazwy pewnych krajów, np.: do Czech, Niemiec, Włoch,

-    rzeczowniki będące nazwami miejscowości na-/co, -iki, np.: do Krzeszowic, Racławic, Mydlnik, Świątnik,

-    rzeczowniki zakończone na -anin, np.: dworzan, mieszczan,

-    rzeczowniki przyjaciel i nieprzyjaciel: przyjaciół, nieprzyjaciół.

§ 105. Celownik liczby mnogiej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-0-	-omt	vl’k“Orm>, voz-omi>
-jo-	-emt	męż-emt
-u-	-ibnrL	syn-ibmib, dom-i>mib
-i-	-bim>	gOSt-bHTB
-en-	-blTllb	kamen-bm-Ł^bn-bmi.

2)    Zmiany na gruncie polskim

Końcówka omb dawnych tematów na -ó- szerzy się na inne typy deklinacyjne. W okresie od XV-XVII w. pojawia się obok niej końcówka -am z dawnych tematów na -a- (por. § 128), np.: kapłanam, koniam, pagórkam, rycerzam, Do początku XVII w. w rzeczownikach miękko-tematowych sporadycznie trafia się też końcówka -em z dawnych tematów na -jó- oraz -i-, np.: tym gościem, koniem, rycerzem.

3)    Stan współczesny

We współczesnym języku polskim od XVII w. w C l.mn. występuje jedyna końcówka-om dawnych tematów na-o-.

92