Obraz7

np.: M l.mn. r.m. dobrzy panowie, psi, wozowie, r.ż. dobre panie, kozy, chaty, r.n. dobra pacholęta, cielęta, imiona.

W XVI w. w l.mn. w miejsce dawnych trzech form rodzajowych zaczęto używać dwóch. Jedna występowała w połączeniu z rzeczownikami męskimi żywotnymi, druga - w połączeniu z rzeczownikami męskimi nieżywotnymi, z żeńskimi oraz z nijakimi bez względu na ich znaczenie, np.: dobrzy panowie, psi, ale: dobre wozy, panie, kozy, chaty, pacholęta, cielęta, imiona. W ten sposób w XVI w. w odmianie przymiotników wykształciły się formy rodzaju męskożywotnego w opozycji do form rodzaju niemęskożywotnego.

Od XVIII w. datuje się następna zmiana polegająca na tym, że przymiotnik ma w dalszym ciągu dwie formy w l.mn., ale jednej z nich używa się w połączeniu z rzeczownikami osobowymi rodzaju męskiego, a drugiej w połączeniu z pozostałymi rzeczownikami, tj. z nieosobowymi rodzaju męskiego oraz z rzeczownikami rodzaju żeńskiego i nijakiego bez względu na ich znaczenie, np.: dobrzy panowie, ale: dobre psy, wozy, panie, kozy, chaty, pacholęta, cielęta, imiona. W ten sposób w XVIII w. wykształciły się formy rodzaju męskoosobowego w opozycji do niemęskoosobowego. Stan taki irwa do dnia dzisiejszego.

Liczba	Liczba mnoga
pojedyncza	do XVI w.	od XVI w.	od XVIII w.
pan	panowie	dobrzy P^anowie	dobrzy panowie
dobry pies	dobrzy psi	psi	psy
wóz	wozowie	wozy	wozy
pani	panie	panie	panie
dobra koza	dobre kozy	kozy	kozy
chata	chaty	dobre chaty	dobre chaty
pacholę	pacholęta	pacholęta	pacholęta
dobre cielę	dobra cielęta	cielęta	cielęta
imię	imiona	imiona	imiona

Literatura:

1.    KIGr: Cz. Fleksja,§ 66—70.

2.    Kur: Cz. III. Rozdz. I, § 19.

3.    Rosp: Cz. III, § 40.

4.    Wiecz: § 94, 95.

129