Obraz1

W liczebnikach 50—90 pierwotnie odmieniał się tylko pierwszy człon, np.: sześcidziesiąt, sześciądziesiąt. W ciągu XVIII i XIX w. pierwszy człon nieruchomieje, a człon drugi przybiera w przypadkach zależnych końcówkę -u, a w N -oma analogicznie do dwu, dwoma.

Liczebniki złożone z dziesiątek i jednostek tworzono następująco: dwadzieścia i jeden lub: dwadzieścia a jeden, albo: jeden i dwadzieścia lub: jeden a dwadzieścia (=21), dwa i//a dwadzieścia, albo: dwadzieścia i/Za dwa    22) itd. Aż do połowy XIX w. odmieniały

się oba człony tak zestawionych liczebników, np.: z trzydzieści grzywien i trzech (= 33), przykazał książętomdwiema a trzemdziestoma (=32), mniej dwudziestu i dwiema (= 22), z trzydziestu i jednym (= 31), w piąci a we trzydzieści lat (= 35), w piąci a we dwudziestu grzywien (= 25) (por. też Mickiewiczowskie ,,a imię jego czterdzieści i cztery”).

§ 154. Odmiana liczebników sto do dziewięćset. Liczebnik sto £ ps.^-bfo odmieniał się pierwotnie jak rzeczownik r.n. dawnych :ematów na -ó- w l.p., mn. i pd.:

	l.p.	l.mn.	l.pd.
M	SI>t-0	stt-a	si>t-e
D	stt-a	SLt-t	s^t-u
C	STbt-U	Stt-OnTB	si>t-oma
B	Sl>t-0	si.t-a	stt-e
N	si>t-omE.	ST>t-y	si>t-oma
Ms	si>t-e	S'Łt-eX'E	stt-u
W	STbt-O	si>t-a	ST>t-e

Liczebniki dwieście - dziewięćset tworzyły się przez połączenie nazwy jednostki z liczebnikiem sto, np.: M l.pd. dwie ście n dwieście, :ny + M l.mn. sta ^ trzysta,pięć + D l.mn. set ^ pięćset itd.

Liczebniki 200—400 do XIX w. odmieniały oba człony np.: dwu nu, trzem storn, czterema sty. W XIX w. doszło do unieruchomienia pierwszego członu i uogólnienia końcówki -u w przypadkach zależnych drugiego członu.

Liczebniki 500—900 do XVII w. odmieniały pierwszy człon w edług deklinacji rzeczowników żeńskich dawnych tematów na -i-. Od XVII w. w przypadkach zależnych pierwszego członu wprowadzono Końcówkę-w:

133