Obraz3 2

Rys. 7-12. Maurits Comelis Escher: „Rysujące ręce” („Drawing Hands”), ©2008 The M.C. Escher Company_Holland. Ali rights reserved. www.mce-scher.com

7.2. Cel i metody nauczania rysunku odręcznego

Aby poprawnie rysować, niezbędny jest trening, tak jak w sporcie i każdej innej dziedzinie. Ćwiczenia z rysunku są równie niezbędne jak zapamiętywanie słówek podczas nauki języka obcego lub niekończące się powtarzanie gam w początkowym okresie nauki gry na fortepianie i innych instrumentach muzycznych. Rysować poprawnie, zgodnie z zasadami perspektywy, z zachowaniem proporcji może nauczyć się każdy. Nie każdy osiągnie mistrzostwo, ale pewien przyzwoity poziom jest tylko kwestią podjęcia decyzji i systematycznych ćwiczeń. Jest tylko jeden warunek: trzeba ćwiczyć!

Podstawowe ćwiczenia w rysunku odręcznym dotyczą:

•    prowadzenia linii,

•    poznania zasad perspektywy,

•    rysowania z natury.

www.wsip.pl

Rys. 7-13. Giovanni Battista Pirenesi: „Widok bazyliki watykańskiej z elewacją frontową i placem”, 1740-1778, akwaforta¹ [7]

Ich powtarzanie pozwala doskonalić warsztat i co najważniejsze wyrabia wyobraźnię przestrzenną niezbędną w wykonywaniu zawodów związanych z budownictwem.

Uczyć można się na wiele sposobów - z podręczników lub w szkole rysunku. Można uczyć się samemu lub grupie. W grupie jest zwykle łatwiej, ponieważ widać, jak radzą sobie inni. Prowadzący zajęcia robi korekty, łatwiej zauważa się swoje postępy lub ich brak. Dzięki temu można zdobyć umiejętność szybkiego, czytelnego robienia szkiców i wykonania poprawnego rysunku z modelu, a jeśli ma się talent, pasję tworzenia i ciężko pracuje, można zostać mistrzem. Można tak jak Giovanni Battista Pirenesi (1720-1778) - grafik i architekt - odtwarzać świat starożytnych budowli, po mistrzowsku rysując ruiny antyczne z natury lub tworząc fantazje architektoniczne (rys. 7-13 i 7-14).

Można malować tak jak Bernarda Belotto, zwany Canalet-to (1721-1780) - wybitny twórca, specjalizujący się zwłaszcza w pejzażu miejskim, którego obrazy były nieocenionymi materiałami źródłowymi podczas odbudowy Warszawy planowo ¹ Akwaforta - technika druku, w której jako form drukowych używa się płytek miedzianych, które najpierw trzeba pokryć kwasoodpomą powłoką (tzw. werniksem), a potem wydrapać na nich stalową igłą obrazy przeznaczone do druku i wytrawić w kwasie azotowym(V).

133