Obraz7

Rozdział 9

STATUS PRAWNY PRACOWNIKA SOCJALNEGO

9.1. Kwalifikacje i kształcenie pracowników socjalnych

ewolucja statusu    Do początku lat 90. XX w. pracownicy socjalni byli źle wynagradzaną

pracownika i słabo wykwalifikowaną grupą zawodową o niskim społecznym autorytecie, socjalnego Kształcenie służb socjalnych w Polsce nie ma bogatej tradycji. Historia zawodowego przygotowania pracowników socjalnych w Polsce sięga pierwszej połow'y XX w. Początkowo ich kształcenie odbywało się w ramach studiów podyplomowych, a jedną z pierwszych instytucji edukacyjnych w tym zakresie było Studium Pracy Społeczno-Oświatowej. W 1936 r. rozpoczęto kształcenie na pedagogicznych studiach magisterskich. W Polsce Ludowej przywiązywano niewielką uw'agę do przygotowania zawodowego pracowmików socjalnych, co związane było z marginalizowaniem pomocy socjalnej. Praktycznie działalnością socjalną zajmowały się uspołecznione zakłady pracy i funkcjonujące w' nich związki zawodowo oraz opiekunowie społeczni (niepobierający wynagrodzenia za swoją pracę). Niewiele ośrodków naukowych zajmowało się przygotowywaniem służb społecznych. Można tu wskazać działalność Katedry Pedagogiki Społecznej na Uniwersytecie Łódzkim utworzonej w 1949 r. Dopiero na początku lat 60. XX w. zaczęły powstawać pierwsze policealne szkoły pracowmików⁷ socjalnych. Pod koniec lat 70. XX w. zaczęto powoli rozszerzać ofertę kształcenia na studiach wyższych w zakresie służb socjalnych. Intensywny rozwój działalności edukacyjnej w tej dziedzinie nastąpił jednak dopiero wraz z powstaniem prywatnego szkolnictwa.

Wraz z rosnącą rolą pomocy społecznej w^r państwie stopniowym zmianom zaczął ulegać status prawmy i wizerunek społeczny pracownika socjalnego. Transformacja ustrojowa w Polsce i konieczność łagodzenia jej społecznych skutków, zwłaszcza bezrobocia, bezdomności i ubóstwa, spowodowała lawinowy wzrost osób szukających pomocy i opieki państwa. Do udzielania tej pomocy potrzebna była profesjonalna i dobrze wykształcona kadra zawodowa, której status i kompetencje regulowałyby przepisy prawa. Postulaty te częściowo spełniła ustawia o pomocy społecznej z 1990 r. wymagania    Zachodzące przemiany gospodarcze i społeczne oraz integracja Polski

de lege ferenda z Unią Europejską wymagały nowelizacji przepisów w dziedzinie pomocy

194