Się
o i
*)
zbędność w drodze do zbawienia, przydajewagig^^^^jB przybliżają do Boga i sprzyja jej upostaciowaniu. I akie sytuacje. « dy śmierć wdaje się w dialog z człowiekiem, który coś od niej c wytargować czy tylko się czegoś dowiedzieć, stanowią inną j w jej istnieniu personifikacja staje się pełnopraw ną postacią. > pierwszym skutkiem literackim jest konieczność opisania jej i zachowań. Te mogą jednak pełnić podobną funkcję jak typowi słowa być ozdobnikami w debacie, w której nie musimy ^ obrażać rzeczywistych działań w konkretnym czasie i Pr/eslr/c l€n tym etapie jedynie gramatyka niektórych języków wymusza stopień osobowej określoności. Gdzie rzeczownik ‘śmierć Jcs - ^ żeńskiego (polski, łacina) czy męskiego (niemiecki), muszą P°-'^enCjj stosowne formy językowe, które jednak nie muszą mice 'onsc
abstrakt* nW ^ Nvy
między
^n‘!nv Na tym ctap.v -
(i^^^ikała go śmierć” a „uriuow«.» t. o innego,
- ^ yjr/a| człowieka nagiego. / przyrodzenia niewieście-
osób wprowadzonych wymusza przyjęcie techniki nar-a ,l° echowania postaci jakoś określonych biologicznie
• trudności inscenizując doświad-
kiedy ua *.v P
ed tym zadaniem anysw.
niż malarz. Pcłnowarto-
śmierć
^łoności iuco
psoć na scenie. Stojący pr/eu
t1(lc istotnych decyzji, reżyser dużo więcej mz
^ym ośrodkiem akcji epickiej lub dramatycznej staje się śmierć
Jrieki uzyskanej zdolności wętlrów ki po świecie w poszukiwaniu ofiar
na widzów i inne postacie, aby zachowywały ’ się od niej czegoś dowiedzieć.
tn akceptowali.
chciały się ou niej
aby w idzowie to akceptował..
-*» Ho różnych sztuk
204 tBN
149), opowiadający ,°^okę aby mógł sl^ ^ cZlowiek To
fizyczna nieuchronność śmierci, a z drugiej strony jej nie- po niego śmi' ^.erC^ a\e jc^ ^ie
I JH-I—** l ——SS--S5S5*:sar^s;
•* przeto gdzie lamo już Śmirć nie panu,v.
(idy Bóg będzie grzeszne sędzić,
ja je mam do pieklą pędzie, (w. 10-14 rekonstrukcji)
>anujc
Jam r y bsojona nadobncg0i
Pamiętamy, że to jako uogólnienie toposu ubi sum
idea wanitatywna wielekroć głoszone przekonanie o Wtar zmienności i niepewności życia. „I to nie tylko biednych, ale ^ dego bogatego i potężnego” dodaje zaraz podręcznik czterech ostatecznych (QN). formułując drugi skutek uogólnienia: ideę ^ ści wobec śmierci, której nikt się nie opr/c. Równość, którą dumnie wypisała na swojej chorągwi, nic jest konsolacyjna. Zapowiada ona jedynie zmianę skali ocen, jaka obowiązuje przy przejściu z tego życia do tamtego. Niweluje wszystkie różnice, aby ostał się tylko jeden podział: na złych i dobrych. Sprawiedliwość ta możt być pewną pociechą dla skrzywdzonych, ale istotniejszy \vynim społeczny byłby raczej w satysfakcji, że i najpotężniejsi są wtedy bezsilni. Ich władza i bogactwa są bezużyteczne. Żadne przekupstw nic wchodzi w grę. Nec precium nec scrcitmm mors accipit unąuarn (QN) Słyszy to i nasz Polikarp: Schowaj swoje podarunki, bo hm tylko podwójnie rozgniewasz.
rodzaj
fakt, że różne —
- ma różnicy ontologicznej
* ŁV
z Woia“,v
' -^wizyjne swego bohatera, który szczerze prosił Boga o ....
w jej postawie Wystarczający stopień ontologicznej -* kiedy da się ją namalować łub postawić jako ‘ .n.eni artyści muszą podjąć ^Mniyarto-
dzięki u/.?.....
! , ukiego oddziaływania
sę jak jej potencjalne otiary
próbowały się w-ymknąc lub ukryć — i aoy
A to już jest fabuła. W rożnych schematach trafia ona do .
-'-tnipi nic została zapomniana, a wręcz kwitnie w popularnych
literatury, filmu, gier komputerowych. Kędy * _ takim przysłowiem
• ^ /RN I
wiclokroinu
^aju. a paiii.-r
to wszystko były znaki uu» v._
Skoro śmierć jest wtajemniczona ..
powstaje pytanie: czy będzie też s.pzic u godzi znaczenie z istnieniem: Bóg to żywot w,cc/
* Kryst króluje.