Obraz (26)

13

brak umiejętności przeniesienia przedramion do przodu; dziecko układa jedną lub obie kończyny wzdłuż tułowia przy próbie uniesienia głowy po 6

MIII®

tygodniu życia;

mocne odginanie głowy do tyłu z prężeniem kończyn dolnych przy równoczesnych trudnościach z podporem na przedramionach;

•    bezwładne zwisanie ciała dziecka, świadczące o obniżonym napięciu k mięśniowym;

•    ubogość ruchów i niedostatek inicjatywy do nawiązania kontaktu po 1

miesiącu życia;

• niewystarczający lub całkowity brak reakcji na światło po 3 miesiącu życia;

*    • -Sr-''i.'.'

■y':

.

Si;.

.

i

!**•. . _#

li:

ML?

stały zez lub objaw „zachodzącego słońca”, tętniące ciemię, wymioty, poszerzenie szwów czaszkowych, powiększenie obwodu głowy, odgięciowe ułożenie głowy, które może być u wcześniaków tylko w pierwszych 3 miesiącach życia;

drżenie bródki i/lub kończyn (u dzieci aktywnych może występować do 4-5 tygodnia);

słaby lub całkowity brak ruchu wodzenia gałek ocznych i głowy od 2 miesiąca życia;

spontaniczny lub przy podrażnieniu występujący opistotonus po 3 miesiącu życia;

stereotypowe wyprosty kończyn dolnych z baletowym obciągnięciem stóp w zawieszeniu pachowym po 4-5 miesiącu żyda, wskazujące na wzmożone napięcie mięśniowe;

przetrwały asymetryczny toniczny odruch szyjny występujący po 7 miesiącu życia;

siedzenie na stawach lędźwiowo-krzyżowych zamiast na guzach kufszowycft, podobnie jak brak fezy zgięcia w biodrach w wieku prawidłowego siedzenia.

Wieloletnie obserwacje wykazały, że rozwój motoryki spontanicznej przebiega równolegle z wygasaniem odruchów pierwotnych i dojrzewaniem reaktywności posturalnej, zwanej automatycznym sterowaniem położeniem ciała w przestrzeni (Avalle C., Limbrock G. 1981).

Niezależnie od siebie V. Vojta (1988) i E. Pikler (cyt B. Zukunft 1996) opisali genetycznie uwarunkowany model rozwoju motorycznego, który jest identyczny pod względem kolejności występowania i czasu pojawiania się określonych