Obraz (57)

W pewnym momencie mój profesor zrozumiał, że musi opuścić swą wieżę z kości słoniowej i zająć się ludźmi. Równolegle do owych dialogów wewnętrznych moje marzenia senne zaczęły przybierać inną postać. Sytuacja egzaminacyjna stała się bardziej znośna, miałam lepsze wyniki, aż w końcu przestały mnie nawiedzać sny o egzaminach. Pojawiły się marzenia senne o tym, jak wygłaszam wykład. W realnym życiu zaczęłam nabierać pewności siebie.

Wraz z zainicjowaniem pracy nad życiem wewnętrznym zadbałam o to, by ożywić wykłady. Zaczęłam odnosić teorię do aktualnych problemów społecznych i do codziennych doświadczeń studentów. Moje zajęcia stały się barwne i ciekawe. Materiał nauczania przedstawiałam teraz nie tylko w formie słownej, lecz także za pomocą związanych z tematem gier, muzyki, obrazów i ćwiczeń medytacyjnych. Studentom ta forma przekazywania wiedzy bardzo się podobała, moje wykłady zaczęły się cieszyć coraz większą popularnością. Gdy wyjaśniałam teorię, zawsze starałam się pozostać przy języku codziennym, kładąc nacisk na to, co ma związek z życiem. Okazało się, że postrzegana z tej perspektywy niejedna szacowna teoria okazała się wielką bańką mydlaną. Mężczyznom udawało się niekiedy zaczernić atramentem sto stron, by wyrazić myśl, którą można by streścić w dwóch zdaniach.

Proces emancypacji mojego animusa zakończył się w ten sposób, że przyśnił mi się sen o pewnym młodym naukowcu w typie południowca. Był to sympatyczny młody człowiek

0    głębokich, ciemnych oczach przepełnionych wizją i snem. Jego ciepły stosunek do mnie wyrażał się zarówno w zachwycie nad moją osobą, jak i we współczuciu. Wziął mnie za rękę

1    powiedział, że odtąd wspólnie będziemy prowadzić badania. Jeszcze dziś pamiętam to wspaniałe uczucie, jakiego doznałam po przebudzeniu.

Kiedy zajęłam się emancypacją mego naukowego animusa, uświadomiłam sobie, że zaczęłam uprawiać naukę po kobiecemu. Od kiedy zdałam sobie z tego sprawę, z pełną świadomością reprezentuję ten sposób nauczania i pisania, proszę też studentów, by nie dali się zaślepić pozornie naukowej gadaninie. Moi studenci muszą zrezygnować z używania obcych słów, gdy problem można przedstawić normalnym językiem. W sytuacji, gdy potrzebują jakiegoś obcego terminu do sformułowania własnych myśli, powinni go opisowo wyjaśnić, aby żaden słuchacz nie poczuł się głupio. Odkąd zaczęłam uprawiać naukę po kobiecemu, polubiłam pracę na uniwersytecie, a zajęcia dydaktyczne sprawiają mi przyjemność. Już po samej reakcji słuchaczy widzę, że nauka uprawiana w ten sposób stanowi ważną przeciwwagę do nauki uprawianej po męsku. Zauważmy: nie chodzi tu o jakieś albo-albo, lecz o możliwość koniunkcji, albowiem zasada męska i żeńska pojawiają się w pełnej krasie dopiero wtedy, gdy tworzą całość.

Jednej z moich pacjentek przyśnił się sen o mafioso, przypominającym Marlona Brando z Ojca chrzestnego. Pacjentka ta działała w ruchu kobiecym, miała atrakcyjny zawód, zarabiała pieniądze i odnosiła sukcesy. Długo myślała nad tym, co właściwie miałby oznaczać ów mafioso w związku ze światem kobiecym.

Inną pacjentkę, osobę prowadzącą dość swobodne życie seksualne, którym na poziomie świadomości potrafiła się w pełni rozkoszować, nawiedził pewnego razu sen o Turku gardzącym nią za to, czym była jako kobieta. W jego oczach nie zasługiwała na szacunek. W przypadku tych dwóch kobiet mamy do czynienia z wielkim rozziewem wewnątrzpsychicznym pomiędzy ich postawą świadomą i nieświadomą. Nad tym rozziewem przerzuciłam pomost metodą aktywnej imaginacji, a zatem obie moje pacjentki wezwały mężczyzn, którzy pojawili się w ich snach, i poprosiły ich o rozmowę.

117