opa3

312 f UKA8Z OPAUNSK!

* I fraszkę pisać, ale nić długiego Wywieść nie może z dowcipu nuulkiego.

Ten jest poetą, moim rozumieniem,

Co doskonałym rzeczy u ważeniem Przenika wszytko, a, co chce, prawdziwie, -"'Gładko. łagodnie, mięlćkó' i śz[cz|eśłi\vie Wymówi albo tak ładnie wyleje,

Że z czytających każdy się zdumieje 1 nu- tylko się uznawu wzruszonym,

Ale już prawie niemal zachwyconym.

⁸⁸ Którego dowcip lub jakiś wysoki Duch rzecz swą pędżi z uwagi głębokiej, Który afekty, jakowe dice, sprawi,

Gdy czytelnika słodkim rymem bawi.

A bawi długo, bo dyskurs prowadzi.

⁶⁰ Lub chwali, szydzi, strofuje i radzi,

Podaje koncept pełna rzeczy głowo —

Za tym posłuszne następują słowa,

Które zai tak są potrzebnie sadzone.

Że nie może być żadne opuszczone ⁶⁵ Bez zguby sensu i tyle rymowi Służą, wielkiemu ile rozsądkowi.

Bo tu ustawnie ma na dobrej pieczy.

Aby ile słów. tyle było rzeczy.

Zgoła cokolwiek przed się weźmie pisać,

w. -Hi tfoircip — tu: umysł, talent, zdolności; miałki — płytki, powierzchowny, nicjjtębakL 51 u>wiać — uformować, wypowiedzieć, oddać.

5(5 ui.-opa — rozwaga, nomy*!. pomiarkowonie.

57 a/ckl — wzrusżohie, uczucie. a« dysku*i — rozmowo, dinlog.

GO li/b — tu: bez względu na to. ezy.

Wi (pielfejcmu ilu rozt(|dkou'l — „'Zyk przestawny (In ■ wersja): ile wielkiemu rozsądkowi

⁷⁰ Nic potrzeba mu ni szukać, ni chwytać: Samo przychodzi snadnie i tak milo,

Że sił; zda, jakby się to urodziło.

Nadto takowe jest uczonych zdanie,

⁷³ .Jako to bowiem żywymi farbami Naturę, tak on własnymi słowami Istotę rzeczy powinien wyrazić,

Nigdy nie zawiąże, nigdzie nie zawadzić.

A tak i pędzel, i pióro tą mają ^w Własność swą, dobrze gdy powinność znają. I ten sam może godnie imię nosić Poety, który uczyniwszy dosyć Temu, com wspomniał, pisze tak udatnie.

Że się na żadnym słówku ani zatnie.

⁸⁵ Jeśli chce śpiewać ambry pieszczone. Grzeczne zaloty, oferty i one Pochlebne pieśni, słowa pełne chęci,

Służby, ukłony, którymi więc nęci Młode dziewczyny młodzian urodziwy, ^uu Opowiadając afekt swój prawdziwy, Wzajemne kłudąc i biorąc okowy,

1 afekt wiążąc w łańcuch coraz nowy —

To gdy opiewa i kiedy przeczyta Lub męska, lub płeć skromnością pokryta *^ł Biała, choć tai. choć nie pokazuje,

Jednakże afekt niewymowny czuje.

Wkrada się ogień w serca, a wzniecony Już nie może być płomień utajony.

w. 78 Mtakjić — utknnć, uwięzai\ć. w. 80 dobrz? pdy — gdy dobrze.

w. 88 ołtriy — grzeczne blówka. komplementy, n.,dskakt-wunia.

91

BI DL Stu. Ser. 1, Ki VU JL. OpalUHkl: WyWt pJim>