opisy ząbków

Podsumowanie: Kształty zębów dolnych

Powierzchnia językowa

Powierzchnia styczna

Powierzchnia żująca

Powierzchnia styczna ze względu na kształt dłutowaty zęba jest bardzo wąska.

W okolicy szyjki korona jest szersza niż wynosi szerokość brzegu siecznego (patrząc od strony wargowej). Zarys powierzchni językowej jest wyraźnie łopatowaty. Unia szyjki jest silnie wygięta w kierunku brzegu siecznego.

Powierzchnia styczna dośrodkowa i odśrodkowa są tej samej wielkości.

Powierzchnia ta ma taki sam kształt jak powierzchnia wargowa, jest tylko nieco węższa,

-    ukształtowana jest nieco wklęsło

-    jest prawie nie wyżłobiona.

listwy brzeżne i listwa środkowa są słabo zaznaczone. Występuje guzek zęba. ale nie jest jednoznacznie zaznaczony.

Średnica podstawy korony jest większa w wymiarze wargowo-językowym niż mezjalno-dystalnym. Linia szyjki jest owalna, ale zaostrzona.

Cala powierzchnia wykazuje nieznaczną wklęsłość.

W tym rzucie wyraźnie widać, że zęby sieczne dolne mają większą szerokość wargowo-językową niż me-zjałno-dystalną. Podstawowy kształt, od strony brzegu siecznego, jest owalny, bez cechy wypukłości korony. Powierzchnie kontaktu mogą mieć nieznaczne wgłębienia.

Często widoczne jest skręcenie brzegu siecznego do podstawy korony, tak że dystalna krawędź sieczna leży za mezjalną. Cecha ta jest jednak niejednoznaczna.

Ogólnie, ząb sieczny boczny jest większy i wykazuje wyraźną cechę kąta z lekkim zaokrągleniem dystalnej krawędzi.

Skręcenie krawędzi siecznej w zębach drugich jest częstsze i bardziej widoczne.

Powierzchnia językowa nie jest tak charakterystyczna jak wargowa i mniej wyżłobiona niż w zębie trzecim górnym.

Słabo zaznaczona listwa środkowa,

- prawie brak listew brzeżnych

-    silnie spłaszczony guzek zęba

-    inne warianty uformowania listew są bardzo rzadkie.

Widok od strony powierzchni stycznej wykazuje wyraźne nachylenie w kierunku językowym, odpowiednio do ucieczki korony.

Szczyt guzka siecznego leży ponad środkiem podstawy korony.

Wyraźne jest nachylenie wypukłości pionowej, guzek spłaszczony.

Charakterystyczne podobieństwo do kła górnego.

Rozpoznaje się znaczną krzywiznę poziomą powierzchni wargowej.

Powierzchnia językowa okazuje się wyraźnie węższa. Powierzchnie styczne mają wgłębienia.

Brzeg sieczny ma większy kąt niż w kle górnym. Dolny ząb trzeci wykazuje silniejszą cechę wypukłości korony. Zwraca uwagę większa szerokość wargowo-językowa.

Guzek językowy jest wyraźnie mniejszy niż policzkowy, a także niższy.

Guzek językowy nie ma kontaktu z antagonistami. Wydaje się on zanikać, wygląda jak powiększone tubercu-tum.

Powierzchnia językowa wykazuje znaczne zwężenie w zakresie szyjki.

Odpowiednio do ucieczki korony, guzek językowy

Oś korony odpowiednio do ucieczki korony załamana jest w kierunku językowym. Widoczne są charakterystyczne wypukłości pionowe: powierzchni policzkowej i językowej.

Widoczna jest różna wysokość guzków.

Linia szyjki po stronie policzkowej może przebiegać głębiej niż po językowej: na powierzchni stycz^ nej wygięta jest ku górze.

Powierzchnie styczne nawisają.

Powierzchnia ta ma zarys kolisty.

^;<5u28R*'językowy jest znacznie mniejszy od policzkowego i zaokrąglony. Powierzchnia żująca pochylona jest w kierunku językowym.

Od guzka policzkowego do językowego przebiega wyraźnie wykształcony grzbiet auzka, tak że prze--ywa ón czasem bruzdę centralną źiożliwe są trzy warianty powierzchni żującej: kształt-oDu guzKow regularny, guzek językowy przesunięty dystalnie, guzek językowy zanikający.

Powierzchnia językowa jest węższa i krótsza.

W formie trójguzkowej widoczne są dwa guzki językowe, przy czym powierzchnia językowa wydaje się podzielona.

Guzek językowy odśrodkowy jest mniejszy i leży niżej oz dośrodkowego.

Na skutek ucieczki korony powierzchnia części przyszyjkowej nawisa

Rozpoznaje się ucieczkę korony, jak również krzywizny pionowe powierzchni policzkowej i językowej.

Zarys powierzchni językowej nawisa w pobliżu powierzchni żującej.

Powierzchnia żująca pochylona jest nieznacznie w kierunku językowym.

Bruzda centralna przesunięta jest w kierunku językowym.

Forma dwuguzkowa przypomina ząb piąty górny.

Forma trójguzkowa ma dwa guzki językowe i jeden policzkowy;

— guzki mają typowe cechy: grzbiet, grań, listwę brzeżną i bruzdy.

-    od środka bruzdy centralnej biegnie bruzda główna w kierunku językowym,

-    tak powstaje bruzda w kształcie litery Y.

Ząb piąty dolny może także mieć cztery guzki.

Bruzda podłużna oddziela oba guzki językowe o kształcie szczytów górskich.

Powierzchnia językowa jest wyraźnie mniejsza od policzkowej.

Ma bardzo nieznaczną wypukłość poziomą i pionową.

Linia szyjki leży wyżej niż po stronie policzkowej i jest także falista.

Wskutek ucieczki korony powierzchnia językowa jest nawisająca.

- Powierzchnie styczne są rboidalne.

PowietzErfiua policzkowa wykazuje typową wypukłość pionową.

Powierzchnia językowa wydaje się nawisać.

Powierzchnia językowa nie ma też wyraźnej wypukłości pionowej.

Guzki policzkowe są bardziej zaokrąglone i niższe niż językowe.

Punkty kontaktu są uwypuklone.

Powierzchnia styczna odśrodkowa jest mała.

Powierzchnia żująca w przybliżeniu prostokątna

-    zwęża się w kierunku dys-talnym,

-    zawiera pięć guzków (wg wielkości): 1. językowy ,, dośrodkowy, 2. połiczko- ‘

wy dośrodkowy, 3. językowy odśrodkowy, 4. policzkowy środkowy, 5. policzkowy odśrodkowy,

—    guzki wykazują typowe cechy.

Od środka bruzdy centralnej biegną dwie bruzdy główne w kierunku językowym i policzkowym, wskutek czego powstaje krzyz.

-    dystalnie odchodzi kolejna bruzda główna i oddziela guzek policzkowy odśrodkowy.

Dołek środkowy leży w punkcie krzyżowania się bruzd głównych.