opór wewnętrzny ogniwa

Pomiaru oporu wewnętrznego nie należy dokonywać bezpośrednio omomierzem (co doprowadziłoby do zwarcia ogniwa). Można jednak tego dokonać mierząc spadek napięcia po obciążeniu rezystorem.

R_w = R₀

S - U ~U~

gdzie

R_w- opór wewnętrzny ogniwa R₀- opór rezystora.

£ - napięcie na zaciskach ogniwa bez obciążenia U- napięcie po podłączeniu rezystora

Wartość oporu wewnętrznego zależy od typu ogniwa i jest rzędu ułamka oma. W miarę zużycia opór ten rośnie

Kolejny ważny parametr ogniwa to opór wewnętrzny. Im większy, tym słabsze parametry ogniwa (mniejsza pojemność i mniejsza wydajność prądowa). Niektóre ładowarki mają funkcję pomiaru oporu wewnętrznego. Jeśli nie mamy takiego sprzętu, to wystarczy nam rezystor 10R (dziesięć omów) i woltomierz.

Potrzebna będzie znana nam wartość rezystora (w omach; w tym przypadku jest to zalecane do takich pomiarów 10 omów), napięcie bez obciążenia mierzone na zaciskach ogniwa (w woltach) i napięcie z obciążeniem (z rezystorem 10R, podpiętym równolegle do zacisków ogniwa; w woltach). Podstawiamy więc wszystko do wzoru.

Wartości (Rw) poniżej 120 miliomów oznaczają, że ogniwo jest w dobrym stanie, powyżej 250 miliomów lepiej je wyrzucić.

źródła: Wikipedia oraz Lechito (elektroda.pl) rekompilacja: Marcin Perliński