P1010221

i przeznaczenie (służącej jako ilustracja do opowieści fantastycznych Charles^ Nodiera) czy na obrazie Bolesława Biegasa Pocałunek wampira z roku 1916.

Imigranci z Niemiec i z krajów słowiańskich przywieźli do Ameryki „swoje” wampiry. Szczególny rodzaj wampirów Nowego Świata stanowią zombi, importowani z Haiti oraz sprowadzeni wraz z czarnymi niewolnikami z Afryki¹⁴. Są to „żyjące trupy”, pogrążone w stanie letargicznego snu, zamagnetyzowane przez czarowników, wykorzystywane jako darmowi robotnicy. Villeneuve i Degaudenzi podkreślają, że zombi nie mają wiele wspólnego z wampirami czy gulami, lecz kino wiele zrobiło dla upodobnienia zombi do wampirów. Raczej przypominają oni Golema czy potwora Frankensteina¹⁵. Albo opisane przez Nodiera ofiary zemsty czarownic z Tesalii: „Czy widzieliście pod murami Kera-mejkos, kiedy w pierwszych dniach roku świeci życiodajne słońce, długi sznur ludzi mizernych, nieruchomych, o policzkach zapadniętych od niedostatku, o spojrzeniach zgaszonych i tępych [...]. Te żyjące widma nie mają już w sobie nic ludzkiego. Ich skóra przypomina biały pergamin naciągnięty na szkielecie. Oczu nie ożywia najmniejsza iskierka duszy. Blade usta drżą z niepokoju i przerażenia albo, co okropniejsze jeszcze, błąka się na nich pogardliwy i dziki uśmiech, niczym ostatnia myśl odważnego skazańca podczas kaźni”. Boją się panicznie zachodu słońca i nocy, rozpościerającej „skrzydła z krepy”, gdyż wtedy „wszędzie napotkają czarownice i widma. Jest noc!... I piekło znów się otworzy!”¹⁶. Szeroko czytana i spopularyzowana również przez film Neila Jordana (1994) powieść Annę Rice Wywiad z wampirem (1976) toczy się początkowo w XVIII

^M Por. R. Delorme, Les rampires humains, Paris 1979, s. 14.

¹⁵    R. ViUeneuve et J.-L. Degaudenzi, Le musie des vampires, s. 329-330.

¹⁶    Ch. Nodier, Smarra albo Demony nocy, w: tegoż, Wróżka Okruchów i inne opowieści. Wybór, przekład i komentarz ]. Guze, Warszawa 1979, s. 65-66.