P1010352

wyobraźni europejskiej. Tam bowiem wykluł się pomysł Wampira, jak i Frankensteina Mary Shelley Byron prawdopodobnie opowiedział czy nabazgrał ideę opowiadania - „nie można określić dokładnie ani realnego udziału Byrona, ani racji, które trzy lata później pchnęły Polidoriego do opublikowania Wampira w „New Monthly Magazine” jako utworu Byrona. ^Zbyteczne byłoby wyjaśniać Panu, że to nie jest moje«, pisał Byron do swego wydawcy, Murraya, w roku 1819)”⁹.

Jednak sam Byron był już zasłużony dla tematu wampirycznego. Wszak w roku 1813 napisał Giaura, którym tak zachwycił się Mickiewicz, że wziął się za jego tłumaczenie, a później w wykładach paryskich objaśniał: „Upiory są znane u Turków pod nazwą Gule i Afryty; lord Byron zaczerpnął stamtąd osnowę do swej znanej opowieści i przedmiot epizodów Giaura” (VIII, 187). Mówiąc o „opowieści”, Mickiewicz miał na myśli właśnie Wampira. Trafnie łączył ze sobą „osnowę” noweli oraz „przedmiot epizodów” poematu - jako przedstawiających mężczyznę wampira.

W roku 1816 Byron ograniczył się do naszkicowania Fragmentu, który wyszedł drukiem wraz z Mazepą w roku 1819. Została przedstawiona tutaj w formie pamiętnika historia podróży dwóch przyjaciół najpierw na południe Europy, a potem na Wschód, który był właściwym celem ich wojażu. W pobliżu ruin Efezu nieco starszy wiekiem podróżnik, Augustę Darvell, nagle zaczyna konać. Podaje dokładne wskazówki, gdzie ma być w tej okolicy pochowany, oświadczając, że świadomie przybył tutaj, by umrzeć. Prosi przyjaciela, by nikt nie dowiedział się o jego śmierci i by dziewiątego dnia miesiąca w połu-udaną - wskutek stylistycznej nierównowag między powagą a ironią - opowiastkę Federico Andahazi pt Siostry (oryginał ukazał się w roku 1998, przekład P. Fornelskiego w Poznaniu w 2001). Podczas pobytu w willi Diodati Polidori staje się powiernikiem strasznej tajemnicy o narodzinach potwora z brzucha jakoś nadnaturalnie ciężarnej kobiety. Wraz z nim rodzą się dwie piękne siostry, które utrzymują się przy życiu jedynie dzięki tej trzeciej, ukrywanej przez nie monstrualnej maszkarze. Żeby zaspokoić jej pożądanie „życiodajnego płynu męskiego”, siostry muszą oddawać się wyuzdaniu, rozpuście i zbrodni Być może „trzecia siostra” jest ich organem płciowym? Wreszcie zgłasza się ona, najpierw listownie, do Polidoriego i w zamian za dostawę wiadomych delicji, pisze za niego wymarzony utwór literacki, którym chce pokonać Byrona - właśnie Wampira. Byłaby to może metafora seksualnych treści mitu wampirycznego, spłodzonego w związku z potworem (to jest płcią kobiety; sam Polidori w Siostrach zdradza wyraźne inklinacje homoseksualne), gdyby nie to, że nieszczęsny lekarz i sekretarz odkrywa, iż „trzecia siostra” jest również autorką Manfreda Byrona, opowieści E T. A. Hoffmana i Damy pikowej Puszkina.