P1010892

- Możność służenia pani była dla mnie szczęściem! Ach, Boże! - wykrzyknął nagle, próbując usiąść i wskazując na mnie. - Warto było oddać za to życie! Patrzcie! Patrzcie! Słońce dosięgło właśnie szczytu góry i padało mi czerwoną łuną na twarz, oblewając ją różanym blaskiem. Mężczyźni, jednym impulsem pchnięci, padli na kolana, a z ich ust wyrwało się głębokie i uroczyste: „Amen!”, gdy ich oczy pobiegły za wskazującym palcem umierającego.

i Bogu niech będą dzięki, żeśmy się nie trudzili na darmo! Spójrzcie! Śnieg nie jest tak nieskazitelny jak jej czoło! Przekleństwo zostało zdjęte! - rzekł.

Po czym, ku naszemu gorzkiemu żalowi, ten dzielny i zacny człowiek skonał z jasnym uśmiechem na wargach.

przełożyli Marek Wydmuch i Łukasz Nicpan