P1020550

sposobem dostosowania ię ludzi prymitywnych jest zachowanie jedynie takiej wersji wydarzeń, która podkreśla wybrane aspekty sytuacji teraźniejszej (np. przekonanie o pochodzeniu dokładnie / tego miejsca, w którym ohecnie żyje), ciągłość natomiast jest zachowana poprzez wyparcie z pamięci wszystkiego, co zakió* » poczucie lo/semośti t trwałości.

możliwe jest kompletne przeniesienie Mg z jednego społeczeństwa do drugiego, o ile przeniesie -■>*. trzy pokolenie, w kulturach, które nie wytworzyły język, i pisanego (a zatem nie posiadają dokumentów mówiących o przeszłości) starsze pokolenie może przekazywać następcom swoją własną wizje kultury, zaprzecza|ac zmianom lub iminlop/uiiit

je,

tendencja do zacierania zmian i rzutowania innowacji na przeszłość rzutuje na wiarygodność relacji / bezpośrednio spostrzeżonych zdarzeń.

Ciągłość wszystkich kultur opiera się nu tywej wspólohecnoścl co nujmnitj trzech pok/tteń Istotną cechą kultur postfiguratywnych jest przekonanie wyrażane przez członków starszego pokolenia w każdym ich zachowaniu, te ich sposób tycia nie ulega zmianom, że jest odwiecznie ten sam i*- hez względu na to, ety w rzeczywistości jest to prawda ety nie

Nawet bardzo złożone kultury mogą mieć charoner postflguratywny i tym samym mogą zawierać wszystkie charakterystyczne cechy innych postfiguratywnych kultur: brak Wnian i skuteczne wdrażanie każdego dziecka do bezwzględnego uznania form kulturowych.

Doświadczenie kontrastu może jedynie wzmacniać poczucie niepodlegli)ącej zmianie tożsamości grupy, które) jest się członkiem.

Pod wpływem kontaktu z kulturami, które nie są postfiguratywne (,„) jednostki mogą porzucić twą dawną kulturę i przyjąć nową. Przystępując do nowej kultury zachowują Jednak dawne poczucie kulturowej tożsamości i nadzieję, ze w nowej kulturze uda im się znaleźć podobny rodzaj tożsamości, Jaki mieli w poprzedniej kulturze, W wielu przypadkach wyuczają się po prostu nowych, równoległych znaczek elementów kultury, do której się przyłączyli, (typowe dla np, emigrantów, k tórzy adaptują się do nowego społeczeństwa, choć wewnętrzna spójność ich tyciu psychicznego nie ulega zmianie, mimo to możliwe jest kompletne przeniesienie z jednego społeczeństwa do drugiego)

Poczucie tożsamości kulturowej umacniane przez karę i groźbę totalnego odrzucenia wykazuje zadziwiającą wprost trwałość

Kultura okresu dzieciństwa może być wyuczona w sposób tak bezwarunkowy, kontakt z członkami innych kultur mmc być tak rzadki, wrogi, że jednostkowe poczucie tożsamości może się okazać zbyt silne, aby podważyły je jakiek/dwiek zmiany

Jedyną zasadniczą i charakterystyczną cechą kultury postfiguratywnej lub tych fragmentów innych kultur, które maja charakter postflguratywny mimo te jut tkwią w kulturze, w której zaszły Już poważne zmiany językowe i zmiany więzi społecznej, jest charakterystyczne występowanie społeczności obejmującej co najmniej trzy /tokolenia i traktującej rwą kulturę jako nie wymagającą żadnego uzasadnienia, tak te dziecko w nie) wzrastające przyjmuje jako absolutnie pewne wszystko co jest traktowane jako absolutnie pewne przez cale jego otoczenie. W takich warunkach formy zachowania, które są kulturowo wpojone i wzajem uzgodnione obejmują olbrzymi zakres i jedynie niewielka Ich część Jest objęta świadomą refleksją (nadzwyczajną stabilność kulturom postflguratywnym daje bezrefleksyjne przyjmowanie przekazywanych zachowań, które pozostają poza zasięgiem świadomości, niepodważalność zachowania i jego nieuświadomiony charakter «ą bowiem głównymi przyczynami trwałości kultur postfiguratywnych),

I, osoby uczące się danej kultury w wieku dojrzałym wykazują cechy uczenia się w stylo posflgurafywnym - naśladownictwo.

2    fefea ‘""figuratywna:

zarówno dzieci, jak i dorośli uczą się od swoich rówieśników

3    pnefiguratywne:

- dorośli uczą się także od swoich dzieci, odbicie czasów, w których obecnie tyjemy.

StMŚdr* Ommtki

O zagadnieniach dziedzictwa społecznego

f) Pojęcie dziedziczenia.

Dziedziczenie - prawa osobiste do czegoś (własność, nazwisko, przywileje) - najstarsza koncepcja

pewna zależność natury biologicznej: przenoszenie cech somatycznych lub dyspozycji psychicznych przenoszenie wzorów kulturowych poprzez kontakt społeczny