P1021154

Baldach - oś kwiatostanu jest krótka, a na jej szczycie z jednego miejsca wyrastają kwiaty na szypułkach prawie równej długości. Kwiatostan u góry jest prawie płaski lub nieco wypukły (wiśnia, dereń jadalny).

Bałdachogrono (podbaldach) — kwiatostan pośredni między baldachem a gronem. Osadzenie kwiatów jak w gronie, ale na szypułkach nierównej długości; kwiatostan ma kształt baldacha, jest płaski lub zaokrąglony. U roślin drzewiastych prawie wyłącznie występują baldachogrona złożone (np. jarzębina, bez czarny).

Główka — na znacznie skróconej, rozszerzonej i zwykle wypukłej osi kwiatostanu osadzone są bardzo gęsto bezszypułkowe kwiaty (np. platan).

Pęczek lub wiązka — brak osi kwiatowej; kwiaty szypułkowe wyrastają w pęczkach z każdego.pąka kwiatowego (wiązy).

W kwiatostanach monopodialnych złożonych główna oś kwiatostanu jest rozgałęziona. Przykładem takiego kwiatostanu jest wiecha — kwiatostan złożony z gron, zwykle stożkowaty i wzniesiony do góry, np. u lilaka pospolitego (Syringa vulgaris) i kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum) lub zwisający, np. u winorośli (Vitis). Kwiatostany monopodialne złożone mogą się również składać z kłosów, baldachów i baldachogron.

Kwiatostany sympodialne (wierzchotkowe) mają ograniczony wzrost osi głównej, która kończy się kwiatem. Pod kwiatem wyrasta jedna oś boczna lub dwie, również zakończone kwiatem; w ten sposób, rozgałęziając się jednostronnie, powstają różnego rodzaju wierzchotki. Wszystkie odznaczają się tym, że najpierw zakwitają w nich kwiaty wierzchołkowe.

U roślin drzewiastych występują zwykle kwiatostany wierzchotkowe złożone, mające kształt grona lub baldachogrona, ale różnią się od nich — oprócz budowy — kolejnością rozwijania^- się kwiatów, np. dereń biały (Cornus alba).