p2190386

Rozdział IV

Samostanowienie a spełnienie 1. Zawartość treściowa zdania „spełniam czyn⁹*

Kloczowość problematyki spełniania

Joi kilkakrotnie w niniejszym studium odwoływaliśmy się do szczególnej precyzji naszego języka, który W wyrażeniach lub zwrotach potocznych kryje swoistą głębię treści. Kontynuując rozważania rozda 111. w rozdziale ni-•iejszyra wypada nam również na początku nawiązać do zwrotu, który nie tylko w języku literackim, ale także i potocznym ma ustaloną pozycję. Chodzi o zdanie ..spełniam czyn”. W dalszym ciągu rozwaZart. których tccnat stanowi transcendencja osoby w czynie, musimy zająć się właśnie owym spełnianiem. o jakim mowa w przytoczonym wyrażeniu. ..Spełniam czyn” kryje w sobie poniekąd całą problematykę niniejszego studium. Zajmujemy SN tutaj wwakże osobą i czynem nie jako dwiema rzeczy w istościami odrębnymi każda dla siebie, ale - jak to akcentujemy od początku - jako rzeczywistością jedną i głęboko spójną. Spójność ta zachodzi w rzeczywistości, musi więc takie zachodzić w rozumieniu, czyli interpretacji. Otóż wydaje mc. *c klasycznym wyrazem owej egzystencjalnej oraz istotowej spójności oaoby z czynem jest w języku polskim zwrot „spełniam czyn” I dlatego też wypada doń nawiązać w filozoficznej interpretacji osoby I czynu. Zamierzamy «o