p2190454

31

ODM I CZYN

ulubi iij mc tylko spetou to. co do mego naloty z racji członkostwa wspSteWt, ale czyni to wda dobra całości". etyli dla dobra arpńlacgu S—fcartf dolna wspólnego kasc na saęgać poza tę część. kadra jemr raanaa przypada « udziale. chociaż w takim odniesieniu imcncjonatoya jaffizme Tf**” smgą czętć Sołidamoić nawet poniekąd powstrzymuje odpneciMbema na temu cudzego obowiązku i przyjmowani* za swoją aęść. krtts należy do topcó urnego, Taka potrawa godzi sic z zasadą uczesana** - uarstnetwo bowiem. Wope przednnotowo i Jtuaenałmc”. wskazuje aa pewne cięła we wspótootoweg strukturze łódzkiego działania i byrowama. miaar solidarności uwzględnia te części. które przypadną BMW riknkr i ■apóbory. Przejmowanie części obowiązku, który do mnie nie nkz* jen m***»*'    ze wspólnotą i z uczestnictwem.

TjhtT w pewnych wypad-arb scTirtaraodć domaga się również Icgji ■ •ymdteefe tatach zawężenie sm do swojej oęści byłoby sprawdzianem brata miibntód. Dowodzi to posredmo. że w postawie solidarności odwar do doba aipdiBp mb być sak żywe, że mm dominować wi tyk. ab? cztcnnek wiedzaŁ taedy wypada podjąć coś srięcg ponad swoją Tnjaąą r-ryU» « «*»■■>■«■" i    Wri Srczrgóine wyczucie prnri> współ

noty. które jest właściwe postawie solidarności, sprawia, te ponad g crąakowość czy partykołaryzm zaznacza się w niej rys pewnej kompłemea-tamoócr. gotowość .dopełnienia" tym czynem, który spełniam, tego. co wypełniają om we wspólnocie. Rys taki wchodzi niejako n samą natutt ararstmewa. które w tym miejscu rozumiemy już podmiotowo, czyli jako ukściwość osoby, a nie tylko przedmiotowo, czyli jako podział na cześci pnjfUhyr Łat rk urn we wspólnotowej mraŁzurae działania i bytowmna Dłmego ict anm pnwietenć. iz zasadniczym wyrazem uczestnictwa jtó» ukśrwudLi uatóy jem postawa aolidwnnóri Mocą tej pomawy nhiił HHpjhpB    v ^OpcłlBSBlB dfl^CIL wspólnego, zwłaszcza pod kątem możliwości nczestmctwa Dośsnadeceme różnorodnych sprzeciwów, jakie miały i mają miejsce na gruncie bytowania ludzkiego « działania .wspólnie z innyou". poucza, it ładzie, którzy się sprzeciwiają. nie ebeą przez to ndrhndrić od wspśbmy. Wręcz przeciwnie, szukają własnego miejsca w tej wspólnocie — rrtóają wipc aeaeataieswa i takiego ujęcia dobra wspólnego, aby mogli lepiej, pełniej i skłamanej oezes&BCzyd we wrpdhiuLit telirw są przykłady ludzi, którzy dłrtngn **ę spierają — a więc przyjmują postawę sprzeciwu - te właśaie leży im aa sercu dobro u^Ok. A więc np. rodzice, którzy spierają się datęs. te bardzo leży im na sercu jak najlepsze wychowanie dzieci, aj też nyżowie sumu. którzy pozostają do siebie w opozycji, ponieważ chodzi im o dobro narodu i państwa.

Mote nic są to przykłady ohrarającr wszechstronnie istotę sprzeciwu, w każdym razie na nią naprowadzają. Potrawa firm iwa jam fnażeją własnego ■idu nu wspdśaocy. jej dobra oaz żywej pmneby lamsnarwu ar współ eym bytowania, a zwłaszcza ae wipóiuym działaniu. Trzeba sprzeciw odi uznać za trmnrufcij waj. Jem to wrauś prawidłowej suaktmy samych wspóbuu. warunek pnaidlncfe acb mmsja. Warnaefc teu wypada ebeśkć yrrir precyzyjniej flliiftś o taką srndzarę. wspólnot, w mb icb oswój, aby ■przeciw, który wyrasta na gruncie matom; sobdanmóci. mógł w icb obrębie nie tylko się wyrazić, ale aby mógł spełniać swoją iaukcję db dobra współnmy. Aby mógł stawać się toast; aktywny. Wspólnota łódzka wiedy posiada prawidłową strukturę, kiedy słuszny sprzeciw nie tylko ma w mej prawo cbywauśsrwa. ałe także taką skuteczność, jakiej domaga się dobro wspóiae wraz z prawom oczemniutwa.

Postawa sprzeciwu

Fomawa młidwaoóci me wykłóca jednak n»c*hwośa pomawy sprzeciw* * Bk się rmartnierr z solidarnością. Ten. kto wyraża sprzeciw.

** amna się od adrisła we wspólnocie, nie wycofuje swej gotowości dzw-kms m rzecz Mn wspólnego. Oczywiście, te można przyjąć ta mm saammam puw Ta jrdmfc rozumiemy sprzeciw jako postawę bM <MM ** jjtóg nepmyt debra wipflatgp oraz potrzeby otaed-fl&B Me sddkm jria ścb pwwańrrme. Treścią sprzeciwu jem tyłto §8 pstetMam. a praade wsrystknu spoaśb urzeczywistniania dds

Widać stąd, te dobro wspóiae -aopajut pemetąd była mamą Bnj&Ś Ma I nie mote być pojmowane mmycnró, ak djaana nair Mmi ono za-—dnicao wyrwdaf pomnę aabdmuedd. ale nie modę mmytrać się wobec fmia 1 i od niego ndrmić Wydaje się. iż gjj&B mrabarae wylk^ todzbej snzz ncaemaictwa Imidło nafaic wyrbedto rąntria zamdadMapa. Pejpcże Jidag" ma rózee raararnii Cbodri j rej bsdi U nwytómmnm jednego 1 nich - tego mianewicie. które mote mieć mmerowume Aa kształtowania j pogłębiania sołidamośd łódzkiej 69 Ptónara spraedsr Sprzeciw bowiem mote ccyaać współżycie i ■ tpiMdriahwir bito tótorprj in. ale mie powinam irb gnać ami mmamdliwmć. Dtobg ató tójt 9 prowadzić do tego. aby z sytuacji I    wydobywać to. cn jam