Uzasadnienia dla praktycznego wykorzystania tej metody można poszukiwać w próbie oddziaływania na położone powierzchownie naczynia krwionośne, limfatyczne oraz zakończenia nerwowe Istnieją również pewne podstawy dla kojarzenia jej z sugestiami dotyczącymi wpływu tej formy fizykoterapii na obwodowy
element układu przewodzenia bólu jakim jest system nocyceptorów. Sposób rozumowania wiąże się ze zjawiskiem “uwrażliwiania1* nocyceptora pod wpływem powtarzanych bodźców bólowych, Cytując za Schmidt'em, w procesie tym istotną rolę odgrywają między innymi takie mediatory jak prostaglandyny lub określane przez tego autora mianem “substancji bólowych” bradykinina i serotonina. Kojarząc te efekty z doniesieniami Palmy i wsp. o potencjalnym wpływie laseroterapii na poziomy prostaglandyn i bradykininy w układach doświadczalnych, można próbować uzasadniać wykorzystanie techniki “przemiatania** w praktyce dla osiągnięcia efektu przeciwbólowego. Przy czym cały czas pamiętać należy o proponowanym między innymi przez Laakso i wsp., centralnym (CUN) mechanizmie odpowiadającym za działanie analgezji laserowej.
Przechodząc od rozważań teoretycznych do praktyki należy omówić trzy zasadnicze sposoby wykonywania tej formy naświetlań:
1/ Przy pomocy pojedynczej końcówki zabiegowej. Jest to z pewnością najmniej precyzyjna metoda, możliwa jednak do realizacji niezależnie od rodzaju urządzenia laserowego Wybieramy stosunkowo niewielki obszar skóry o znanej powierzchni, a następnie przesuwając równomiernie końcówkę
6