PASCHAŁ

SŁOWNIK LITURGICZNY

PASCHAŁ

Pascha! to świeca będąca znakiem obecności Chrystusa Zmartwychwstałego. Jej nazwa pochodzi od słowa Pascha - żydowskiego święta obchodzonego na pamiątkę wyjścia Narodu Wybranego z niewoli egipskiej. W to święto dokonała się też Chrystusowa Pascha - przejecie przez śmierć do chwały zmartwychwstania.

W czasie liturgii Wigilii Paschalnej odbywa się przygotowanie paschału. Na dużej świecy kapłan żłobi rylcem krzyż, greckie litery Alfa i Omega, a między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku.

A

iw

Alfa i Omega to pierwsza i ostatnia litera alfabetu greckiego. Tak nazwany został w Piśmie św. Bóg - „Pierwszy i Ostatni”, „Początek i Koniec”, od którego świat pochodzi i do którego zmierza, jako do swego kresu i celu.

Kapłan ozdabia też pascha! pięcioma ziarnami kadzidła, symbolizującymi pięć ran Chrystusa.

1

4 2 5 3

Następnie zapala paschał od poświęconego wcześniej ognia, mówiąc: „Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów”, a w czasie procesji podnosi go trzykrotnie, mówiąc „Światło Chrystusa”.

Paschał to symbol, który towarzyszy nam przez cały okres Wielkanocny.