polski ubior8

przywozowy. Na przykład kupcy krakowscy wyjeżdżali w XIV w. do Flandrii i przywozili stamtąd doskonałej jakości różnobarwne sukna i cienkie płótna lniane, poszukiwane od XIII w. na bieliznę osobistą, chustki do nosa, bieliznę pościelową, a zwłaszcza na rąbki zawicia niewieście, noszone podobnie jak na Zachodzie przez zamężne kobiety wszystkich klas społecznych.

Na rozwój handlu w Polsce miały wielki wpływ przechodzące przez kraj drogi handlu tranzytowego. Najważniejszy szlak handlowy prowadził, podobnie jak w okresie wcześniejszym, z południa na północ — przez Kraków nad Bałtyk. Równie istotny szlak handlowy ze wschodu na zachód miał kilka rozgałęzień, z których północne prowadziło z Rusi przez Kraków lub Sandomierz nad Bałtyk, a południowe przez Wrocław do Niemiec. Ożywiony ruch handlowy i związane z nim podróże kupców i pielgrzymów sprzyjały wymianie kulturalno-obyczajowej, w tym także wzajemnemu oddziaływaniu szczegółów ubiorów.

Cenione w całej Europie wzorzyste adamaszki, włoskie brokaty i aksamity używane były również i w Polsce na ubiory' dworskie, szlacheckie i odświętne patrycjatu miejskiego. Przywożono je do nas nic tylko za pośrednictwem kantorów' w Brugii. W końcu XIV w. przybywali też do Polski Genueńczycy, którzy szukali sposobów ratowania handlu sw^rej republiki, prowadzonego z czarnomorską kolonią Kaffą, przez organizowanie drogi handlowej wiodącej przez Lwów. Znany był u nas wówczas aktywny przedsiębiorca włoski, zajmujący się dostawą tkanin wdoskich i wschodnich — zamieszkały w Krakowie Gotfryt Fatinanti. Przybywający do Polski Włosi z Florencji, Mediolanu i Wenecji czerpali poważne zyski z importu tkanin jedwabnych, poszukiwanych przez sfery' dworskie na ubiory', a przez kler na paramenty liturgiczne. Kupcy włoscy' zajmujący się sprzedażą kosztownych tkanin jedwabnych posługiwali się różnymi drogami handlowymi i pośrednictwem kantorów w Brugii i Norymberdze jeszcze w XV w., przy czym skupiali się głównie w Krakowie i we Lwowie, a Wrocław' był dla nich ośrodkiem tranzytowym. Dużą rolę spełniał też Gdańsk prowadzący handel z Włochami bezpośrednio przez porty włoskie lub za pośrednictwem portów hanzeatyckich.

28