polski ubior7

ncgo we Francji i Flandrii pod nazwą hennin. Ta wymyślna moda była co prawda ograniczona tam do sfer dworskich i dlatego może nie przyjęła się w Polsce.

Obuwie skórzane było dostępne szerokim warstwom, o czym pozwala sądzić znaczna liczba szewców w miastach i częsta ich obecność na wsi. Bardziej popularne obuwie wykonywano z tańszych, gorzej wyprawionych skór. Różniło się ono od obuwia noszonego przez warstwy zamożniejsze przede wszystkim prostym fasonem dopasowywano je do kształtu stopy, bez wydłużania przodu. Oprócz obuwia używane byty w odzieży chłopskiej sukienne nogawicc wydłużone na stopę i podszyte podeszwą skórzaną. Dla ochrony sukna przed zabłoceniem używali chłopi trepów- wystruganych z drewna lipowego, zaopatrzonych w rzemienie do przywiązywania na nodze. Było to najbardziej prymitywne, powszechne już w XIV wieku w Europie, obuwie ochronne, zw-anc patynkami. W Polsce przyjęły się także w\śród mieszczan, którzy nosili je na sukienne nogawice ze skórzaną podeszwą, oraz wśród kobiet, które w czasie niesprzyjających warunków atmosferycznych zakładały patynki na lekkie obuwie z cienką podeszwą.

Patynki to początkowo klockow-e drewniaki, które w pierwszych latach XV w. zaczęto lepiej dostosowywać formą do stopy. Od roku 1430 forma patynek stała się jeszcze doskonalsza, a poruszanie się w nich łatwiejsze. W Muzeum Narodowym w Krakowie znajdują się dobrze zachow-anc trzy okazy patynek znalezionych w Pyrzycach (rys. 62, 63). Ich wykonanie najpraw-dopodobnicj przypada na lata 1430-1450. Wskazuje na to forma, umiarkowana długość i nie wydłużony kształt przodu. W miejscu podwy ższenia od spodu patynki różnią się nieco profilem, ponieważ należały do trzech różnych osób. W najlepiej zachow-anej patynce umieszczono na przodzie ochronną skórkę

61.    Zapona do czepca kobiecego, znaleziona w okolicy Lublina. 2 połowa XV w.

62.    Patynka drewniana męska z noskiem ze skóry, około 1440 r., znaleziona w Pyrzycach

63.    Patynka drewniana chłopca lub kobiety, około 1440 r., znaleziona w Pyrzycach

47