(3.22)
5
gdzie: hF = ——— - ramię działania siły obwodowej (rys. 3.24), 2tg30°
qs = —- parametr karbu koła zębatego. 2pFn
Wzór ten obowiązuje dla punktu przyłożenia siły w zewnętrznym punkcie jedno-parowego przyporu i wewnętrznym punkcie dwuparowego przypora (przekładnia wewnętrzna) 2 < £ < 3.
Statyczny współczynnik bezpieczeństwa na zginanie zębów wyznaczyć można1' dla przekładni odpowiedzialnych, pracujących przy znacznych przeciążeniach z zależności
(3.23)
gdzie: Yz - współczynnik sposobu wykonania półwyrobu koła,
Yz = 1,0 - dla odkuwek swobodnych i matrycowych półwyrobów kół zębatych (także dla zębów wyciskanych),
Yz — 0,9 - dla półwyrobów walcowanych,
7Z = 0,8 - dla odlewów,
S = 1,75- nominalny współczynnik bezpieczeństwa przy prawdopodobieństwie nie złamania zębów na poziomie P = 0,99,
S = 2,2 - przy prawdopodobieństwie nie złamania zębów na poziomie P > 0,99.
Statyczny współczynnik bezpieczeństwa na zginanie przyjmuje się w zależności od: charakteru obciążenia (dynamiki pracy przekładni), odpowiedzialności przekładni i technologii wykonania kół zębatych (odkuwki, odlewy, obróbka cieplna i cieplno--chemiczna).
W przekładniach o łagodnym charakterze pracy kół kutych i walcowanych obrabianych cieplnie za minimalny współczynnik bezpieczeństwa ze względu na statyczne zginanie przyjmuje się: SFstmin = 1,3—1,4. W przekładniach średnio obciążonych z pewnymi przeciążeniami - SFsX min = 1,4-1,7. Dla ciężkich warunków pracy z przeciążeniami - £pst mjn = 1,7-2,0. W kołach żeliwnych z zębami odlewanymi i frezowanymi przyj-
muje sięSFstmin= 1,8-2,2 (2,4).
Konstraktor, w zależności od uznania, może przyjąć inne wartości statycznego minimalnego współczynnika bezpieczeństwa na zginanie.
> Dla równomiernej pracy przekładni bez większych przeciążeń przyjmuje się SFsl mjn = 1,4-1,5.