przewodnikPoPakiecieR0

72 pnzuHiry

>    * funkcją tapplyO liczymy średnią cechę A w grupach

>    tapply(cucha(.,1), podpopulacje, mean)

M    K

0.5689776 0.6001836

>    # a tero* funkcją byO liczymy średnie

>    by(cecha, podpopulacje, mean)

INDICES: M

cecha A cecha B 0.5689776 -0.4823782

INDICES: K    V. '    ‘ ,    '

cecha A cecha B 0.6001835 0.1861065

>    * i funkcją aggregateO otrzymujemy te same wyniki ui innej formie

>    aggregate(cecha, list(podpopulacje, grupy), mean)

	Group.1 Group.2 cecha A cecha B
1	H	B 0.5293555 -0.4201940G
2	K	B 0.8902523 0.44471728
3	M	C 0.6085997 -0.54456233
4	K	C 0.3101147 -0.07250421

U wynikienj^.tego polecenia jest• wektor

w aktualnej przestrzeni nazw unlist(eapply(environment(), FUN*object.size)) grupy podpopulacje    cecha

424    424    432

z rozmiarami wszystkich obiektów'

2.1.4 Ramki danych

Ramka danych (ang. data.Jrame) to struktura do przechowywania danych tabelą-. rycznych. Korzystać z tego obiektu można tak jak z listy wektorów, a więc z użyciem J operatora $ (wektory odpowiadają kolejnym zmiennym) lub jak z macierzy dwuwy-S" miarowej (korzystając z notacji [,]). W przeciwieństwie do macierzy różne kołtuniły,; mogą mieć elementy różnych typów.

Aby obejrzeć elementy ramki danych można skorzystać z funkcji edit(utils): -Otwiera ona okno, w którym można przeglądać ramkę danych, a także modyfikować.^: jej poszczególne elementy. Po zakończeniu edycji, jeżeli jakiś element ramki został:}? zmieniony, to wynikiem funkcji edit O jest zmieniona ramka danych (podobnie działa funkcja fix(utils), z tą różnicą, że nie zwraca ona wyniku ale automatycznie ; zmienia wartość ramki danych będącej argumentem tej funkcji). Edytować element)! ramki danych możemy również funkcją data.entry(utils).

Innym sposobem wyświetlenia fragmentu ramki danych jest skorzystanie z futikcji.|? head(utils) i tail(utils). Wyświetlają one kilka (liczbę określoną przez ich druglćj argument, domyślnie 6) pierwszych lub ostatnich wierszy z ramki dauych/macierzy.

Wynikiem funkcji names(utils) i colnames (utils) jest wektor z nazwami ko-^I lumn (zmiennych) w ramce danych. Te funkcje pozwalają również na zmianę tych nazw. Podobnie funkcja rownames(utils) pozwala na wyświetlenie lub zmian®* nazwy wierszy (przypadków) w ramce danych. Oba wektory (z nazwami koluinrtg i wierszy) można otrzymać w wyniku wywołania funkcji dimnames(utils). Wekto-ć, ry nazw, nie mogą zawierać powtarzających się napisów.

Typy /iiiirnnydi i operacje na nich

jfii Tak jak dla macierzy, liczi >y wierszy I kolumn można wyznaczyć funkcją dim(base) (jej wynikiem jest dwueleinentowy wek Im /, wymiarami ramki danych) lub funkcjami ncol(base) i nrow(base) wyznaczającymi odpowiednio liczbę kolumn i wierszy, ę-; p_rzy operacjach na ramce danych przydat ne mogą być też funkcje attach(base) j detach(base). Pierwsza powoduje, że kolejne kolumny są widoczne w przestrzeni nazw jako wektory o nazwach odpowiadających nazwom kolumn (a więc, aby odwołać się do kolumny, nie potrzebujemy podawać nazwy ramki danych). Druga funkcja Usuwa z przestrzeni nazw te wpisy. Przedstawmy to na przykładzie.

>    # funkcją dataO wczytujemy wbudowaną w R ramką danych z danymi o

irysach data(iris)

jakie są na żury kolumn?

>    names(iris)

.[ii "Sepal.Length" "Sepal.Uidth" “Petal.Length" "Petal.Width" "Species"

>    tt wyświetlmy kilka pierwszych wartości ostatniej kolumny head(iris$Species)

V [1] setosa setosa setosa setosa setosa setosa Levels: setosa versicolor virginica

>    # od teraz możemy posługiwać się nazwami kolumn ramki danych iris, bez

potrzeby poprzedzania ich przedrostkiem irisS 5> attach(iris)

>    head(Species)

.[I] setosa setosa setosa setosa setosa setosa Levels: setosa verslcolor yirginica

Nie zawsze chcemy zaśmiecać całą przestrzeń roboczą nazwami wszystkich kolumn z tabeli, tylko po to, by skrócić zapis nazw zmiennych w jednej instrukcji. W wielu przypadkach wygodniej jest użyć funkcję with(base), której pierwszy argument wskazuje ramkę danych a drugi zbiór poleceń. W tych poleceniach można Odwoływać się do nazw kolumn ramki danych bezpośrednio, bez konieczności wskazywania ich operatorem $.

'Ijft: używamy funkcji withO, aby skrócić zapis, w tym przypadku możemy iis; korzystać z kolumn ramki danych iris, nie poprzedzając ich nazutą vith(iris, różnica «- Sepal.Length - Petal.Length) tt i jeszcze przykład z listą obiektów dane - list(od = 10, do = 20, kiedy = "rano")

.Vith(dane, różnica «- do - od)

Jeżeli chcemy wykonać obliczenia jedynie na wybranych wierszach z ramki danych, a nie na całej ramce, to do wyboru tych wierszy warto użyć funkcji subset (base) Pierwszym argumentem jest ramka danych do skrócenia a drugim wektor indeksów lub wektor wartości logicznych określających, które wiersze mają być wybrane. Inną funkcją o podobnym działaniu jest funkcja split(base). Pierwszym argumentem tej funkcji jest ramka danych, a drugim wektor wartości czynnikowych o długości równej liczbie wierszy w ramce danych. Wynikiem działania tej funkcji jest lista ramek danych, której kolejne elementy zawierają ramki danych z wierszami odpowiadającymi tej samej wartości zmiennej czynnikowej (grupującej).