ustalonych przez społeczeństwo, i nie tolerowano żadnych od nich odchyleń. Obecnie przyznaje się, że dzieci potrzebują dyscypliny, jeżeli mają stać się ludźmi szczęśliwymi i dobrze przystosowanymi. Dzięki dyscyplinie uczą się zachowywać w sposób społecznie akceptowany i w rezultacie zdobywają akceptację członków grupy społecznej.
Karność jest istotnym elementem w rozwoju dzieci, ponieważ zaspokaja pewne ich potrzeby i w ten sposób przyczynia się do ich szczęścia i przystosowania psychicznego oraz społecznego. Niektóre potrzeby okresu dzieciństwa, które zaspokaja dyscyplina.
• Dyscyplina zapewnia dzieciom poczucie bezpieczeństwa, ponieważ wskazuje im, co mogą, a czego nie mogą robić.
• Pomaga dzieciom uniknąć częstego odczuwania winy i wstydu z powodu złego zachowania-a więc uczuć, które w sposób nieunikniony prowadzą do tego, że dziecko jest nieszczęśliwe i źle przystosowane. Dyscyplina sprawia, że dzieci mogą żyć zgodnie ze standardami przyjętymi przez grupę społeczną i w rezultacie zdobyć społeczną aprobatę.
• Dzięki dyscyplinie dzieci uczą się zachowywać w sposób zapewniający otrzymanie pochwały, co interpretują jako oznaki miłości i akceptacji- tak ważne dla dobrego przystosowania i szczęścia.
• Odpowiednia do poziomu rozwoju dyscyplina pełni funkcje motywacji wzmacniającej własne , ja”, ponieważ zachęca dzieci do spełnienia tego, czego się od nich wymaga.
• Dyscyplina pomaga dzieciom w rozwinięciu sumienia-owego „ wewnętrznego głosu”, który kieruje nimi przy podejmowaniu decyzji i kontrolowaniu własnego postępowania.
Pozytywne i negatywne funkcje dyscypliny.
Funkcje pozytywne
• Nauczenie dzieci, że po pewnych zachowaniach zawsze nastąpi kara, a po innych nagroda.
• Uczenie dzieci rozsądnego, lecz nie nadmiernego konformizmu.
• Pomaganie dzieciom w rozwijaniu samokontroli i samosterowania, tak aby mogły wykształcić w sobie sumienia, które pokieruje ich czynami.
Funkcje negatywne
• Onieśmielanie dzieci.
• Wyzwalanie agresji wobec osób stosujących dyscyplinę.
17