psychiatria2

2

I. ZABURZENIA CZYNNOŚCI POZNAWCZYCH

Zaburzenia czynności poznawczych są to zaburzenia tych czynności psychicznych, które pozwalają człowiekowi

-    postrzegać zjawiska środowiska zewnętrznego i własnego organizmu (spostrzeganie i uwaga)

-    utrwalać je (pamięć)

-    scalać w spójny system indywidualnej wiedzy o świecie (myślenie, język).

Czynności te umożliwiają adekwatne reagowanie i przystosowanie się do zmieniających się warunków zewnętrznych i wewnętrznych.

Czynności poznawcze to:

4

1.    Spostrzeganie - odzwierciedlanie przedmiotów za pomocą zmysłów.

2.    Uwagą ukierunkowanie czynności poznawczych, mechanizm ograniczający nadmiar informacji

3.    Pamięć -utrwalanie (zapamiętywanie), przechowywanie, rozpoznawanie i odtwarzanie informacji.

4 Myślenie - przetwarzanie informacji w wyobrażenia, pojęcia, zdania, oraz operowanie nimi (analiza, wnioskowanie, abstrahowanie, uogólnianie itd.) a zatem tworzenie indywidualnego systemu wiedzy o świecie, które umożliwia przystosowanie się do wymogów życia.

U/ Do zaburzeń uwagi należą: uwaga nadmierna lub niedostateczna przerzutność uwagi, zaburzenia skupienia uwagi (koncentracji), niedostateczna trwałość uwagi, niedostateczna podzielność uwagi, niedostateczna rozpiętość uwagi (zakres).

2. Zaburzenia pamięci

W zależności od procesu przechowywania informacji pamięć można podzielić na: bezpośrednią, krótkotrwałą lub długotrwałą.

Pamięć bezpo&ediuajzwaną takie pamięcią sensoryczną) pozwala na przetworzenie ogromnej ilości docierających do mózgu informacji z narządów zmysłu; informacja zatrzymywana jest w pamięci na czas krótszy od sekundy.

JPąmięć krótkotrwała (zwana lotta pamięcią pierwotna iuboperacyjną) ma ograniczoną pojemność (zwykle obejmuje naraz 1+1- 2 elementy, np. numer telefonu). Informacje te zostają zwykle zapomniane pó 15-30 sekundach, o ile nie są utrwalone lub przekształcone w pamięć

Jan Aleksander Beszłej, Magdalena Grzesiak

Autorzy rozdziału wyrażają serdeczne podziękowania Panu Profesorowi Jackowi Wciórce za możliwość skorzystania w niniejszym opracowaniu z przemyśleń, pomysłów i definicji zawartych w rozdziale Psychopatologii Podręcznika Psychiatrii pod redakcją A. Bilikiewicza, S. Puzyńskiego. J. Rybakowskiego, J. Wctórki wydanego przez Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2002, tom I.

PSYCHOPATOLOGIA OGÓLNA -

Psychopatologia jest dziedziną wiedzy zajmującą się opisywaniem, interpretowaniem, wyjaśnianiem i klasyfikowaniem zjawisk psychicznych, które stanowią odchylenie od prawidłowych czynności psychicznych.

Obiawy psychopatologiczne są to zjawiska dające się stwierdzić w wywiadzie, bezpośrednim badaniu lub obserwacji, które świadczą o nieprawidłowych funkcjach psychicznych i mają dla lekarza wartość diagnostyczną, prognostyczną i terapeutyczną.

Wlększość,objawów psychopatologicznych różni się od przeżyć prawidłowych ilościowo czyli nasileniem, czasem trwania, nadmiarowością lub nieadekwatnością do sytuacji, wpływem na - funkcjonowanie i mogą być źródłem cierpienia lub dyskomfortu (np. smutek- nastrój

depresyjny). Objawy te nazywamy objjwamifioźbnomicznyin^iatomiast objawy, które różnią się od przeżyć prawidłowych jakość iowo i nie występują u osób zdrowych psychicznie np. urojenia.ipmarpy (wyjątkiemjąomamy hipnagogiczne i hipnopompiczne) sąotgaSWKĘk hetertmotnkznypu:

Zespołem*pgychonatołogicaiygii nazywamy określone stany zaburzeń psychicznych składające się z objawów stałych, typowych i ewentualnie objawów dodatkowych, charakteryzujące się określonym przebiegiem (np. zespół depresyjny, paranoiczny, maniakalny).

Zaburzeniem psychicznym według ICD -10 jest układ klinicznie stwierdzanych objawów psychopatologicznych lub/ i zachowań połączonych w większości przypadków z cierpieniem oraz/lub z zaburzeniem funkcjonowania indywidualnego.

Podział objawów zaburzeń psychicznych :

I.    Objawy zaburzeń czynności poznawczych

II.    Objawy zaburzeń czynności emocjonalnych i aktywności

III.    Objawy zaburzeń integracji czynności psychicznych