rosliny2

i V¹ ly zwisające aż do ziemi. Liście podobne jak u typu. Odmiana iim,-.i i

■' i mu l/o dekoracyjnych kwiatach (bazie) wczesną wiosną. Jeżeli reguł......

' lotu po kwitnieniu, to w kolejnym roku znów kwitnie obficie. Najleps/i i. i n iwisko słoneczne i dostatecznie wilgotne. Do stosowania pojedym •• w małych ogrodach (najlepiej blisko zbiornika wodnego) i w pojemni! u li (należy dbać o dostateczną wilgotność i nawożenie). Istnieje równie/ po dobna, żeńska odmiana Weeping Sally'

Gatunek: Salix elaeagnos Scop. ‘Angustifolia’ - wierzba siwa odm. wąskolistna

Występowanie: kultywar; gatunek w Europie, północno-zachodniej Afryi r i północnej Anatolii; w górach.

Wzrost. Szeroko rozrastający się krzew do 1-2 (2,5) m wysokości i szerokośi i Pędy początkowo wyprostowane, z wiekiem zewnętrzne lekko przewisające Kora. Czerwonobrązowa, pędy wzniesione, z czasem przewisające.

Liście. Bardzo wąskie (0,8 cm), obustronnie zaostrzone, długości 5-10 cm. Spodnia strona biało filcowato owłosiona, brzeg podwinięty. Jesienią bardzo długo zielone, potem żółte.

Wymagania: bez szczególnych wymagań. Dobrze rośnie na glebach suchych i mokrych, kwaśnych i obojętnych. Preferuje więcej wilgoci i wapń w glebie.

Stanowisko sło neczne - roślina światło-lubna. Duża odporność na mrozy. Dobrze rośnie w warun kach miejskich. STREFA 5B

W.ilory dekoracyjne i zastosowanie: atrakcyjny pokrój i ulistnienie z daleka pi/ypominające rokitnik. Jesienne zabarwienie liści. Cenny krzew okrywo wy na dużych powierzchniach i do umacniania skarp, również na słabych (llobach. Atrakcyjny nad brzegami zbiorników wodnych, także w parkach i zieleni miejskiej. Dobrze komponuje się m.in. z wierzbą purpurową.

Gatunek: Salix fragilis L - wierzba krucha

Występowanie: Europa, zachodnia Azja. Gatunek krajowy. Często towarzyszy wierzbie białej.

Wzrost. Drzewo podobnej wielkości jak wierzba biała. Najczęściej wie-lopniowe. Korona zaokrąglona. Wzrost szybki.

Kora. Ciemnoszara, podłużnie bruzdowana. Młode pędy żółtozielone, starsze szarożółte, błyszczące, wyjątkowo kruche i łatwo pękające (stąd polska nazwa).

Liście. Większe niż wierzby białej, ale podobnego kształtu. Od spodu nie-bieskawozielone, nagie (u S. alba obustronnie owłosione!).