Rzuty monge'a0

MONGE’A)

§ 13. Obroty i kłady

101

!j określona dopadła do jej punktu,

iwą długość rzuty A'B' zakładamy w poziomej na czołowej kjmie położe-ługość d od-

io położenia 6my poziomą.

jrostopadłego ₎₈tej obracają i l. Punktem aieniu prosto-sołowego STi,

ięc styczna a_x uwicie jej rzut

(rys. 2.104). Starczą także dwa punkty, jeżeli wykorzystany będzie nieruchomy punkt przebicia obracanej płaszczyzny osią l.

Ćwiczenie 1. Wyznaczyć prawdziwą wielkość trójkąta ABC danego za pomocą swoich dwóch rzutów (rys. 2.105).

W

Na podstawie dotychczas opisanych wiadomości o obrotach, wyznaczenie prawdziwej wielkości — w tym przypadku — wymaga dwóch obrotów. Wpierw założymy pionową oś l przechodzącą przez punkt A i obrócimy trójkąt do położenia pionowo-rzutującego. W tym celu przyjmiemy na nim poziomą prostą m przechodzącą np. przez punkt B. Ezut pionowy to" tej prostej jest równo-i'legły do osi x i przecina rzut pionowy A" G" w punkcie M", a rzut poziomy to' przechodzi przez rzuty B' i M'. Prostą m obracamy do położenia pionowo-•rzntującego podobnie jak na rysunku 2.103. O taki sam kąt co, = <£T'A' T[ itfcracamy wierzchołki B i C (<£B'A'B[ = -$.C'A'C[ — <u_x) i w ten sposób trójkąt znajdzie się w położeniu pionowo-rzutującym (rzut pionowy jest Idem).

położenia na samym zwrot

Z kolei zakładamy drugą oś obrotu p prostopadłą do rzutni n₂ i obracamy ątlBjOi o taki kąt (na rysunku co₂ = A" B₂), aby zajął położenie ne. Wrzucie pionowym torami wierzchołków B_x i G₁ są łuki B" B₂ i €['C₂.

’ poziome punktów B₂ i C₂ znajdziemy na odnoszących i na rzutach po-