usunąć. Jeżeli przepis nie został usunięty mówimy wówczas że jest to przepis - delikt legislacyjny -ustawa sprzeczna z prawem unijnym. A zatem w świetle orzecznictwa trybunału sprawiedliwości UE, szczególnie w przypadku ustaw sprzecznych z prawem unijnym, posługujemy się zwrotem DELIKT LEGISLACYJNY. Wówczas rodzi to dla państwa odpowiedzialność odszkodowawczą (jak nie usunie tego przepisu.) w kontekście unijnym mamy do czynienia z
— odpowiedzialność kontraktowa oraz odpowiedzialność deliktowa Pojawiają się dwaj „oskarżeni”: -UE za działanie instytucji i funkcjonariuszy oraz -odpowiedzialność państwa??
O odpowiedzialności tej orzeka trybunał sprawiedliwości UE, tzn że ten kto tę szkodę poniósł, występuje ze skargą odszkodowawczą do sądu w Luksemburgu - skarga odszkodowawcza przedsiębiorstwa. Jeżeli szkodę wyrządzi obywatelowi Państwo to trybunał sprawiedliwości nie jest właściwy. Właściwymi sądami są wówczas sądy krajowe. Jeżeli sąd krajowy prowadzi sprawę może wystąpić do trybunału sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym ale ten nie wydaje za niego wyroku
Zasada pierwszeństwa w stanowieniu prawa rodzi jako dalszy skutek, skutek odszkodowawczy po stronie państwa za szkodę wyrządzoną przez obowiązywanie przepisów sprzecznych z prawem unijnym czyli odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną za niedostosowanie prawa unijnego.
Z tą zasadą mamy do czynienia wtedy gdy organ orzekający spotyka się z dwoma normami sprzecznymi ze sobą a obowiązującymi. Jej istotą jest wskazanie organom stosującym prawo, co mają robić, gdy mają dwie normy które są ze sobą sprzeczne. Mówimy wówczas o zasadzie automatycznej niestosowalności przepisów krajowych z prawem unijnym.
ZASADA AUTOMATYCZNEJ NIESTOSOWALNOŚCI przepisów prawa krajowego sprzecznych z przepisami prawa unijnego. Jeżeli normy prawa krajowego i prawa unijnego nie da się pogodzić w drodze interpretacji sąd powinien zastosować zasadę automatycznej niestosowalności przepisów krajowych z prawem unijnym. Pierwszeństwo w aspekcie stosowania prawa nie wpływa na obowiązywanie prawa krajowego, ta norma dalej obowiązuje w systemie, dopóty dopóki ten kto za nią odpowiada nie zmieni jej lub nie uchyli (czyli ustawodawca, względnie Trybunał Konstytucyjny). Natomiast jeżeli norma jest sprzeczna i nie ma co do tego wątpliwości i nie da jej się pogodzić z normą prawa unijnego, zadaniem sądu w postępowaniu jest normę tę pominąć, czyli uznać że nie stosuje się ona jako podstawa rozstrzygnięcia.
Zasada automatycznej niestosowalności rodzi następujące skutki, głównie w :
-postępowanie sądowo administracyjne - celem skarżącego w tym postępowaniu jest doprowadzenie do uchylenia decyzji która jest dal niego nie wygodna. Mamy decyzję wydaną na podstawie ustawy, ale okazuje się że ustawa jest sprzeczna z prawem unijnym (np. po zadam pytania prejudycjalnego), sąd normę krajową pomija- oddala a więc gdy nie ma normy na podstawie której została wydana decyzji to decyzji nie ma bo jest on bezpodstawna
-postępowanie przed sądem karnym czyli tam gdzie ma być sankcja za naruszenie przepisów prawa krajowego sprzecznych z prawem unijnym. Gdy pojawia się sankcja za naruszenie zakazu, nakazu, niedopełnienie warunku należy odwołać się do starej rzymskiej zasady która mówi że = Nie ma kary bez podstawy. Jeżeli nakaz, zakaz, warunek był sprzeczny z prawem unijnym to nie powinien być egzekwowany i tym samym nie można nakładać kary za niedopełnienie danego obowiązku, nakazu, zakazu.
- postępowanie przed sądem cywilnym czyli każdy rodzaj postępowania gdzie występują dwie strony spierające się jako równe powód, który żąda na danej podstawie i pozwany który się borni bo ma normę która go chroni. Zasada automatycznej niestosowalności powoduje że podstawa na której opiera się roszczenie lub obrona jednej ze stron, jeżeli ta podstawa to przepis prawa krajowego sprzecznych z prawem unijnym to ta podstawa prawna nie może znaleźć zastosowania.
Zasada pierwszeństwa mówi że prawo unijne jest nadrzędne nad prawem krajowym w tym konstytucją. Trybunał w Luksemburgu od początku lat 70 wypowiada się, że zasada pierwszeństwa prawa unijnego ma charakter absolutny, tzn że nie wyznaje żadnych wyjątków. Tym samym zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego rozciąga się także na Konstytucje, która powinna ustąpić prawu unijnemu gdyby doszło
2