Wzajemne uznawanie dyplomów i innych kwalifikacji, których wymaga się we wszystkich państwach członkowskich w przypadku dostępu do zawodów regulowanych, można wykorzystać w celu ułatwienia korzystania ze swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług. Zagraniczne dokumenty o wykształceniu mogą być uznane w celu kontynuacji kształcenia tzw. uznanie do celów akademickich lub w celu zatrudnienia tzw. uznanie do celów zawodowych
System uznawalności kwalifikacji zawodowych dzieli się na 3 kategorie:
1. System automatyczny dotyczy niektórych zawodów jak np. zawody medyczne
2. System półautomatyczny nie można egzekwować ścieżki zawodowej ale można ją porównywać. Pracodawca może żądać wyrównania różnic poprzez staż adaptacyjny do 3 lat lub test umiejętności
3. Kształcenie w każdym kraju jest inne i np. prawnicy każde prawo jest inne
Celem zasady jest zapobieżenie tworzenia się barier w handlu, nierównym warunkom świadczenia usług na rynku wewnętrznym UE oraz zapewnienie jak najlepszej możliwości korzystania z usług. Zakazane są ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz UE.
W stosunku do swobody przedsiębiorczości, swoboda przepływu usłus ma charakter subsydiarny.
Wszelka działalność gospodarcza prowadzona na własny rachunek w zakresie w jakim nie są objęte postanowieniami o swobodnym przepływie towarów, kapitału i osób. Rodzaje usług:
1. Działalność o charakterze przemysłowym
2. Działalność o charakterze handlowym
3. Działalność rzemieślnicza Spełniająca 3 podstawowe warunki:
a) odpłatność - wykonywanie świadczeń zwykle za wynagrodzeniem, chociaż za usługę nie zawsze musi płacić bezpośredni konsument,
b) charakter czasowy - charakter przejściowy wynika z ograniczonego w czasie pobytu usługodawcy w państwie goszczącym,
c) transgraniczność - usługodawca musi mieć siedzibę w innym państwie członkowskim, niż to do którego należy usługobiorca.
Sytuacje zawierające element transgraniczny występują w czterech formach:
1. czynna swoboda świadczenia usług - czasowe przemieszczenie usługodawcy do innego kraju w celu wykonania tam usługi,
2. bierna swoboda świadczenia usług - przemiesza się usługobiorca do państwa członkowskiego w którym swoja siedzibę zawodową posiada usługodawca w celu skorzystania tam z usług świadczonych przez usługodawcę,
3. granice pomiędzy państwami członkowskimi przekracza sama usługa,
4. usługa świadczona jest w państwie trzecim - znajdują się w nim usługodawca będący obywatelem jednego państwa członkowskiego i usługobiorca będący obywatelem drugiego państwa członkowskiego.
Swoboda ta obejmuje zasadę kraju pochodzenia a więc nie trzeba spełniać wszystkich wymagań państwa przyjmującego.
Swoboda świadczenia usług obejmuje tzw. uprawnienia akcesoryjne, czyli prawo wyjazdu usługodawcy lub usługobiorcy z kraju ojczystego oraz prawo wjazdu i pobytu w państwie goszczącym. Uprawnienia te dotyczą również członków rodziny osoby świadczącej usługi, a państwo nie może stosować przepisów które dyskryminowałyby usługodawców z innych państw członkowskich (zasada traktowania narodowego - 56 TFUE)
Ograniczenia