Scan10076 2

^khp- ¹ +

C fky ^KA ' ^KV f7.0

(5.22)

Przyjmuje się tu: C = 0,4 — dla zębów hartowanych, C = 0,3 — dla zębów ulepszanych cieplnie normalizowanych staliwnych i żeliwnych.

Odkształcenie sprężyste bezbłędnie wykonanego zazębienia

fzo

F,Z\

b_w C' cos a,

(5.23)

Sztywność właściwy pary stalowych współpracujących zębów C' można wyznaczyć z wzoru

— = 0,04723 +

C    z_v i

0,15551    0,25791

0,11654 x.

- 0,00635 x, --

Z_V2    ^zvl

0,24188 x₂    ,    ,

+ 0,00193 x₂---- + 0,00529 jrf + 0,00182 Ą

Z_v2

(5.24)

gdzie:

*vl,2 -

Z\,2

cos³|3

zastępcza ilość zębów.

(5.25)

W obliczeniach wstępnych można przyjąć C’ = 14 N/mm (.im. W przypadku współpracy kół o różnych modułach sprężystości podłużnej Ej ^ E₂ zastępczy moduł sprężystości

(5.26)

2E_xE₂ E\ + E₂

oraz sztywność właściwa dla lej pary

C’ = C’_s(al = 7 ■ 10^-5 £₀ .    (5.27)

^stal

Efektywne odchylenie (rys. 5.4) linii styku można wyznaczyć z wzoru

fky = (fkE + /fa) Kfr    (5.2Ś)

gdzie:

b_w

fhE =-— ■ tg y — przemieszczenie wałów na skutek ich ugięcia i luzów w łożyskach.

COS pjy ^

W obliczeniach konstrukcyjnych przyjmuje się zwykle: tg y = 0,002 — dla wałów podatnych, tg Y = 0,001 — dla wałów sztywnych,

tg y = 0,0005 — dla wałów bardzo sztywnych (podpartych w środku),

76