Scan154

15.56B. Dodatkowy ( poza orbitalnym ) wewnętrzny moment pędu elektron u nazywamy..............

15.57.    Parowaniu spinów na tym samym orbitalu towarzyszy: a) wzrost energii układu, b) obniżenie energii układu, c) energia układu się nie zmieni.

15.58.    Ile orbitali może charakteryzować stany stacjonarne elektronu w atomie wodoru?

15.59.    Ze wzrostem liczby kwantowej n kwantującej stan elektronu w atomie wodoru rośnie również oddziaływanie elektronu z jądrem; a) tak, b) nie.

15.60.    Ze wzrostem n (główna liczba kwantowa) różnice między energią kolejnych dozwolonych poziomów energetycznych elektronu w atomie wodoru w jego stanach stacjonarnych: a) maleją, b) rosną, c) nie ulegają zmianie.

15.61.    Podać krotność degeneracji stanów elektronu o głównej liczbie kwantowej n — 3 w atomie wodoru.

15.62.    Do jakiej wartości dąży energia elektronu w stanach stacjonarnych elektronu w atomie wodoru, gdy główna liczba kwantowa dąży do nieskończoności ? a) Do nieskończoności, b) do zera.

15.63.    Dlaczego musimy rozwiązywać problem opisu stanów stacjonarnych elektronów w atomach wieloelektronowych metodami przybliżonymi, zamiast rozwiązać wprost równanie Schroedingera?

15.64.    Pojęcie "funkcje jednoelektronowe" oznacza: a) funkcje falowe opisujące stany elektronu w atomach, w których jest tylko jeden elektron (atomy wodoropodobne), b) funkcje opisujące stany elektronów na orbitalu n = 1 (na najniższym energetycznie orbitalu atomowym) w atomie wieloelektronowym, e) funkcje falowe, które (np. w atomie wieloelektronowym) opisują stan elektronów posługując się funkcjami zależnymi od współrzędnych pojedynczych elektronów (elektrony są traktowane jako wzajemnie niezależne).

15.65.    Stosując przybliżenie jednoelektronowe do opisu stanów stacjonarnych elektronów w atomach wieloelektronowych; a) uwzględniamy wszystkie ifekly wynikające z odpychania między elektronami, b) nie uwzględniamy odpychania między elektronami, c) uwzględniamy odpychanie między elektronami W sposób przybliżony.

15.66..Stany stacjonarne elektronu w atomie wieloelektronowym są opisywane funkcją falową 4* (.........) {funkcja jakich zmiennych?), którą można przedstawić jako ................{sumą? iloczyn?) funkcji radialnej R (.........) (funkcja jakich zmiennych?) określonej liczbami kwantowymi ................oraz funkcji azy-

mutalnej Y (......) {funkcja jakich zmiennych!) określonej liczbami kwantowymi

15.67.    Orbitale jednoelektronowe są: a) dokładnym, b) przybliżonym, opisem stanów stacjonarnych elektronów w atomach wieloeiektronowych.

15.68.    W przybliżeniu jednoelektronowym elektrony w atomie wieloelektronowym traktowane są jako wzajemnie niezależne; a) tak, b) nic.

15.69.    Jeśli traktujemy elektrony w atomie wieloelektronowym jako nieza

leżne, a stan każdego z nich opisywany jest funkcją falową <p,(.*v, y„ z,) {i numeruje elektrony), to funkcja falowa opisująca stan wszystkich elektronów w atomie, vj/ =............'......

15.70.    Energia elektronu w atomie wieloelektronowym w stanie stacjonarnym określonym liczbami n, !, m zależy od: a) głównej liczby kwantowej n, b) pobocznej liczby kwantowej /, c) od liczby kwantowej m, d) od liczby atomowej atomu, 7. (atom nie jest poddany działaniu sił zewnętrznych).

15.71.    Część azymutalna funkcji falowej opisującej stany elektronów w różnych atomach wieloelektronowych dla tych samych wartości liczb kwantowych l, m jest: a) różna, b) taka sama.

15.72.    Część azymutalna funkcji falowej ^vł'(c/,) opisującej stany stacjonarne elektronu w atomie wieloelektronowym jest identyczna z częścią azymutahm funkcji falowej opisującej stany stacjonarne elektronu w atomie wodoru dla tych samych wartości liczb kwantowych /, m; a) tak, b) nie.

15.73.    Część radialna funkcji falowej opisującej stan elektronu 2p w różnych atomach wieloelektronowych jest taka sama; a) tak, b) nie.

. 15.74. Kontury orbitali o tych samych liczbach kwantowych n, l, rn różnych atomów wieloelektronowych (dla tej samej wartości e): a) maleją, b) rosną ze wzrostem liczby atomowej Z (kontur jest powierzchnią graniczną odpowiadającą stałej wartości zamykającą obszar na zewnątrz, którego prawdopodobieństwo znalezienia elektronu jest mniejsze od zadanej liczby £).