scs74

(-!•■***); i>-l p WW a; -o-ma, 4m < -t-ma < '-o-m (•J*-*m). jak widać, po zmianach fonetycznych i przesunięciach morfologicznych aamnglnaka -o- lub -r* siała się elementem końcówki. W pozostałych przypadkach samogłoski tematycznej nic widać, podlew** wra* _z (Jawnymi końcówkami uległa równym przekształceniom, stając się bądź to końcówką, bądi to elementem końcówki (por. wyżej uwagi pod l). Zwróćmy uwagę na następujące formy:

N SR. m. -a < -ó-r. -a < ’-<>-/    G ag. -a * A ag. -4 < -A-m (-ó-rt)i

-» 5 -I«*•" (-!**«); L ag. -f < -o-l, -1 < *•«-!    *-o-| (-fo-J); V ag. -e < -e; w te

matach miękkich V ag, -ll nic wiąże się bezpośrednio z pic.-e, lecz zostało przeniesione z dawnych lematów N pl. -i < o-j; A pl.-yr < -o-nr, '-ę < '-Jo-ni; l» pl. .łyk < -nf-nl. ■-iga < -lf-l-su -<    N-A dii. -ii ^ -il; (J-l. du. -M ^ -0-B.

Niejasnego puclioilzcnia są w 1 »».: I) sg. -u (w pic. hylo -o|); C pl. -a, -a; w pic. było In -r»m (-H-n); być może, długu samogloskii uległa skłóceniu i przeszła w Mino-głoskę jerową, co byłoby zjawiskiem wyjątkowym; I pl. -y; w pic, było -*|t.

I/ rzeczowników r.n. większość końcówek jest zgodna z końcówkami r.m. i wykazuje takie samo pochodzenie, z wyjątkiem następujących przypadków: N-A-V sg. -o. -r (w tematach miękkich jk» przegłosie o ^ <), gdzie końcówka jest prawdopodobnie przeniesiona z deklinacji zaimka to < trudno ją bowiem wyjaśnić rozwojem z pic. -6m (-óit), które powinno dać ■» (w miękkich tematach -4, por. r.m.); N-A-V pl. -a < pic. -J; N-A-V-du. -/ ( -o-l, -i $ -/r-f $ -Jo-i.

I>) W deki. II dawne tematyczne -u- występuje w kilku końcówkach w postaci -4, por.: N sg. -* $ -iJ-ł, A sg. -* < -u-m. Lsg. -wn* < -u-ml, I pl. -»mi < -u-młs,

l,    pl. -»y* < -ri-yrr < -/ź-Jrf, iż-J du. -*mn <4 -ii-ma. W pozostałych przypadkach występują stare postacie oboczne do -d-, a więc -oy-, -e«- i -ii-, co widać w p*. i scs. | kontynuantacli w postaci -u, -mi, -ovb, -orni, -y, por.: G sg. -tr < -oy-s, L sg. -u < -op, j V sg. -w -«»{<; U sg. -ovi < -oy-aj, N pl. -ow < -oy-rs, G pl. -iw/4 < -ou-om (?), I G-L du. -om £ -ou-op, A pl. -,v < -i-nt, N-A-V du. -y < -h.

c)    W deki. III tematyczne -a- widoczne jest w scs. formach: N sg. -a < -a,

D p|. -amt ^ -d-mu < -d-mdf, I. pl. -ay* < -ó-yu < -asu, D-l du. -arna ■§ -a-ma.

W typie odmiany twardej w Iż ag. L sg., N-A-V du. końcówka -ć pochodzi z -a-i, -o-/. W miękkim typie ’-i < *-H < -/*-/ < -lo-l, -/a-/, por. ręc-ć, ale tfcd-i itp.

W pozostałych przypadkach końcówki mają następujące pochodzenie: G sg.

-y (typ twardy) =5 -om < -Ans; -ę (typ miękki) « -iens < -ions; A ag. -{» < -am,

I sg. -ojq < -a-l-an, -ej# < -lt-l-an < -la-l-an; N-A pl. -> < -o«, -< < -l«w < -jom; G-l. du. -m < -a-p.

d)    W deki. IV tematyczne -i- występuje w postaci -4, -4- w następujących przypadkach: N sg. -4 $ -1-1, A sg. -4 $ -i-m, I sg. in. -ww =£ -l-mi, I > pl. -4«* < -l-mot,

1 pl. -Mitr Ś -l-nńs, \, pl. -4y* < -l-%* < -*-*“» *>-* **^u- -*^wfl < -*-*a. W kilku formach występuje postać -i < -/ lub -ei (-ć|), por.: A pl. < ■»«, N-A-D du.

< -i. G sg. -t « -eH. D sg. -i < -cl (-lei). L sg- -i < V sg. -i < -«L Prócz tego w następnych końcówkach pojawił się element -y- (-«/-) * dawnego -ei-: N pl.

m.    -aje <C -e|-«, G pl, -hjt> ś -«i-om, G-ł* du. -hju if, -ei-oy. Końcówka I. sg. f. -6J2 <'0v) j“* ptawdopodobnic wtórnego pochodzenia; mogła ona powstać, podobnie jak -ofl, -tjtf w tematach -a-, -i«-, według wzoru zaimków /<yę, jej? (zob.

§ 3S, b).